Սիրահարի հետ օրը բարակեց,
Ուսի մախաղը տխուր շալակեց,
Երբ դուռը հրեց, վայրահած քամին
Մթնով պարուրեց անթարթափ քաջին:
Միտքն ապավինեց աչքի տեսածին
Հարդագող պապի ծիրի մեջ կաթին,
Սատանի շապիկ հագցրեց չարքին,
Բա ուշունց չտա՞ր նմանին կարգին:
Աղջամուղջի մեջ ի՞նչ սահման պահեր,
Կնոջ հմայքին շատ էր կարոտել,
Հազար խրտվիլակ մոտ ու մոտ շարեց,
Անկորով թուրքին մի կերպ պաշարեց:
Հենամեջերում ականներ դրեց,
Ինքն էլ խանդակի եզրին հապաղեց,
Մեկ էլ երկնքից՝ հյուսիսից հարավ
Մի ասուպ ընկավ. նա էլ էր ծարավ:
Սիրո նման է, որ քթիթ տալիս,
Շողարձակ լուսնի հետքով է գալիս,
Օրեր են, կանցնեն իրար միահար…
Աշխարհում ոչինչ չկա անհնար:
