Makaleler

    
     Գարունը այնքա՛ն ծաղիկ է վառել,
     Գարունը այնպե՛ս պայծառ է կրկին.
     — Ուզում եմ մեկին քնքշորեն սիրել,
     Ուզում եմ անուշ փայփայել մեկին։
    
     Այնպե՛ս գգվող է երեկոն անափ,
     Ծաղիկներն այնպես նազով են փակվում.
     — Շուրջըս վառված է մի անուշ տագնապ,
     Մի նոր հուզում է սիրտըս մրրկում...
    
     Անտես զանգերի կարկաչն եմ լսում,
     Ւմ բացված սրտում հնչում է մի երգ.
     —Կարծես թե մեկը ինձ է երազում,
     Կարծես կանչում է ինձ մի քնքուշ ձեռք...