Makaleler

     Ոչ արտասովոր ընթացքիս համար ինձ չնշմարեք,
     Թե որ արժան չեմ, մի արագահաս նոր կուռք հորինեք,
     Իմ երակների արյունն է կապույտ, թեև դյուրամած,
     Ես էլ եմ հաճախ անճարակ տեղս ամենքից շշմած:
     Եվ չեմ հասկանում, թե զարմանալին ինչ երանգ ունի,
     Երբ որ փարվում է կույս երանելին սնարիս մահվան,
     Շոշափելով է նա հալել տալիս փաթիլը ձյունի,
     Ասես շեշտում է, թե ձեր մեջ ես եմ լոկ չմահավան: