Makaleler

    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
     Եվ ապրեց Հայը, ոչ` գոյատևեց...
     Ուզեց թշնամին կանգնեցնել Հային,
     Բայց չգիտեր ով է էդ Հայը,
     Քարին ու սարին իրեն ենթարկող,
     Ուժը` բազկում, անգամ` հայացքում,
     Կամքը` ենթարկող, ոչ թե ենթարկվող,
     Ցավը` հանդուրժող, մտքով` անկոտրում,
     Ոգին` սավառնող Հայոց լեռներում,
     Խիղճը` մաքուր, պայքարն` արդար,
     Շատ բան հանդուրժող, երկար դիմացող
     Ու հետո իրեն ենթարկող...
    
     Վրա հասավ Օրը Հատուցման,
     Ժամը Հիշարժան ու Պահն Արդարի,
     Ու ծնկեց թուրքը, չարը տմարդի,
     Ներումը հայցեց Հայ ժողովրդի,
     Բայց ուշ էր արդեն... էլ ոչ մի ներում,
     Վերջդ եկավ, չարի ծնունդ:
    
     Ապրում է Հայը
     Եվ երգում երգը` թուրքի վախճանի ու Մեր ծաղկունքի ...
    
     Եվ ապրեց Հայը
     Ու ծաղկեցրեց Հայոց աշխարհը...