Այսօր դեմ հանդիման կանգնեցի մի այնպիսի իրավիճակի, որից միշտ վախեցել եմ եվ որը ինձ միշտ անհանգստացրել է: Ինչու են մարդիկ ստորացնում մյուսներին, ինչու երբ ինչ-որ մեկի կարծիքը տարբերվում է, երբ այն կոտրում է կարծրատիպերը, բոլորը վատաբանում են նրան: Մարդիկ ծաղրում են նրանց, ովքեր ՀԱՆԴԳՆՈՒՄ են կատարել ՍԽԱԼ քայլ, առանց փորձելու հասկանալ այդ քայլի պատճառները, առանց հասկանալու, որ ՃԻՇՏԸ եվ ՍԽԱԼԸ հարաբերական են: Ինձ թվում է այդ մարդիկ ուղղակի դեռ չեն ինքնահաստատվել: Թողնելով իրենց անձնական կյանքը, նրանք ներխուժում են դիմացինի կյանքը, տակնուվրա անում այն, փորձում ստիպել նրան ապրել իրենց կանոններով, առանց հասկանալու, որ հարվածում են մի սրտի, որը արդեն իսկ խոցոտված է: Հուսով եմ
իդեալական մարդիկ կներեն ինձ այս հոդվածի համար
