Լուռ նայում եմ հայացքիդ, որտեղ նշմարված է մի պարզ ճշմարտոություն,
Այնտեղ որդիդ է սիրասուն, ում սպասում ես դու, այսքան տարի անտրտում…
Մի տխրիր իմ անգին, հույսը երբեք չի մարում,
Սերդ հաստադ հետ կգա, քո միակ որդին տուն կգա:
Աչքերդ թախծոտ ինձ ես հառում, հուզված ձայնդ ականջիս է հասնում,
Ձեռքերդ պարզած ինձ ես ուղղում, ինչ-որ բան ես թաքցնում.
Սիրտդ կարծես կտոր-կտոր է լինում, վերջին հույսիդ շողն էլ է մարում,
Էլ ինչպե°ս ես քեզ սփոփեմ, ինքս էլ ոչինչ չգիտեմ:
Սևով սպիտակի վրա խզբզած, թուղթը ձեռքդ են տվել,
Որդիդ անվերադարձ հեռացավ, աչքերիդ լույսը սևացավ.
Մայրը կորցրեց ոդուն, որդու վերջին բառը միայն հուշ մնաց անմոռաց.
, , Մայր ի´մ, երբեք չտխրես, ես քեզ հետ եմ հավիտյան, , :
