Ամբողջ աշխարհը լի է հայերով: Եվ նրանցից յուրաքանչյուրը պնդում է, որ ինքը հայրենասեր, ընկերասեր, քաջ ու ամենակարևորը անհաղթ մարդ է: Պնդում է, որ ցանկացած ժամանակ կանգնած է իր դրացու կողքին: -Ցանկացած ժամանակ? -Այո', ցանկացած ժամանակ: -Հավատացիք?
Կա գործունեության միայն մի ասպարեզ որտեղ համարյա բոլոր հայերը համերաշխ աշխատում են - դա հայկական երկու պետությունների հայաթափումն է: Այդ ժամանակ է, որ հայի մեջ արթնանում են. Վարդանը, Անդրանիկը, Տիգրան Մեծը, Դավիթ Բեկը, Աղբյուր Սերոբը, Արաբոն, Բաղրամյանը, Միկոյանը, Մոնթեն .......: Այդ ժամանակ է, որ հայերը մի բռունցք դառնալով նետվում են գրոհի: Փառք ու պատիվ բոլոր այն հայերին, որոնք իրենց զոհեցին հանուն հայ ազգի և Հայաստանի:
նյութի աղբյուր` www.armlur.org
