Ապրում ենք մահանալով... սրտով ապրում ենք, հոգով մահանում, կյանքը դարձել է մահ մարդկանց համար, կյանք մի պահ տես ինչպես ես հանդես գալիս, ինչպիսի դժբախտություններով, մարդկանց ուրախությունները վերացել են, տխրություն, ցավ, վիշտ, կարոտել եմ այն օրերը որ դուրս էի գալիս քաղաք մարդկանց դեմքին ժպիտ էի տեսնում։
Տեր Աստված
Հետ բեր մարդկանց ժպիտը, կարոտ ենք մնացել մարդկանց ժպիտին, հետ գնալով անցյալ հասկանում ենք որ վերջին 2֊տարին մեզ համար դահիճ է, ցավում եմ բայց երևի միշտ էլ կարոտ կմնանք մարդկանց ժպիտին, երանի հետ գային տարիները, մարդիկ միմյանց ժպիտով էին վարակում բարություն տարածում իսկ հիմա միայն չարն է, նախանձը, պատերազմները: