Статьи

Բայց…Օ՛հ, այդ «բայց» -ը…Եղավ այդ բայցը նաև մեր կյանքում: Այդ օրն էլ մյուս բոլոր օրերի նման ժպիտը դեմքիս սպասում էի ՆՐԱՆ: Եկավ… թախծոտ ու լռին, դանդաղ քայլերով ...

Այս պատմվածքը գրել եմ, որպեսզի բոլորն իմանան, որ սիրո համար ժամկետ չկա, միշտ էլ կարելի է սիրել, քանի դեռ սիրտդ բաբախում է: Հավատացե՛ք, միայն մեզանից է կախված մեր զգացմունքների ...

Սպասում եմ ես քեզ, Ու գիտեմ, կգա՛ս...Գուցե ոչ այսօր ու ոչ էլ վաղը Բայց մի օր կգաս.Ու ես սպասում եմ: Մնաս բարով ես քեզ չեմ ասում, Գիտեմ՝ գալու՛ ես ...Իսկ նրանց, ովքեր ասում են ինձԹե զուր մի՛ սպասիր, ...

Եվս մի քանի օր և բոլորիս կողմից այդքան սպասված Նոր Տարին…Այդքան սպասված նոր էջը, նոր օրը, մեր կյանքի նոր փուլը …և պարզապես ՆՈՐ հնարավորությունը ամեն ինչ նորից սկսելու, նորից երազելու և ...

Դու ուրիշ էիր...դու այն միակն էիր, ով ստիպեց ինձ զգալ սերը, լինել սիրահարված` ամբողջությամբ կտրվելով այս աշխարհից…Սովորեցրիր լինել ավելի ուժեղ, վստահ, հպարտ…Դու ուրիշ էիր...դու այն ...

Նորից փարվում եմ մեր հնացած օրերին, մի նոր էջ եմ բացում ....ու նորից գրում եմ ... ու նորից քո մասին... Հասկանու՞մ ես ոչ մի կերպ չեմ կարողանում չգրել... պատասխանի չեմ սպասում...ուղղակի գրում եմ ... ...

Չկանք մենք... չկաս դու, չկամ ես... փշրվեց մեր սերը ... թեև փորձում եմ հավաքել նորից փշուրները մեր՝ իմ ու քո սիրո, յուրաքանչյուր կտորը մյուսին միաձուլում եմ աղի արցունքով ու համբույրներով, բայց ... ...

Քեզանից հետո ... ի՞նչն է փոխվել քեզանից հետո… Գուցե ամեն ի՞նչ…Գիտե՞ս աշխարհը նույնն է, ոչինչ չի փոխվել քո բացակայից, իսկ ես կարծում էի այն փուլ պիտի գա...սարսափելիորեն նույնն է ...

Դեկտեմբերի 12… Շատերի համար սովորական մի օր է, բայց քեզ համար կարևոր… Տարիներ առաջ հենց այս օրն էր, որ դու ոտք դրեցիր կյանք: Քո ճիչով լցրեցիր աշխարհը: Մի զույգ աչքեր ժպտացին՝ քեզ ...

Ձյան փաթիլները դանդաղ պարելով իջնում են ներքև: Նրանք, ասես, ասելիք ունեն, որը ժպտալով պատմում են: Նրանցից ամեն մեկը մի առանձին խոսք ունի, որը ասում է աշխարհին: Փաթիլները իջնում են ու զրուցում մեզ ...

Քեզ գրել եմ անթի՛վ նամակներ, բայց ոչ մեկը չեմ ուղարկել: Որոշել եմ . այս մեկն ուղարկելու եմ, բայց ոչ փոստատարի միջոցով, այլ` քամու: Այո, կբացեմ պատուհանը և կհանձնեմ այն քամուն, հասցե չունի նամակս, ...

Դու իմ միա՛կ սեր, իմ հեռավո՛ր, իմ անգի՛ն, իմ լուսավո՛ր, իմ եզակի՛, իմ մի մասնի՛կ, իմ հրա՛շք, իմ հրեշտա՛կ, իմ խելագա՛ր ..... Հիշում ես իրար հետ խոսելիս «իմ» բառին միշտ տարբեր ածականներ ...

Մի օր ես էլ կհեռանամ այս կյանքից... Այսօր կամ վաղը, դեռ չեմ որոշել...Թե հանգչեմ այսօր` առանց քեզ հրաժեշտ տալու, կհասկանա՞ս, որ ուշ է: Թե անէանամ, հեռանամ ընդմիշտ սիրտդ մի բան կասի՞: Կասի՞, որ պետք է ...

Այն վախը, որ չեմ կարողանա ապրել առանց քեզ սպանում է ինձ ներսից...Մենք չկանք, չկան արդեն մեր երազանքները, մեր ցանկություններն ու մեր հույզերը՝ դրանք մասնատվեցին, առանձնացան. մնացին, բայց ...

Դու ինձ հիշո՞ւմ ես...Գիտե՞ս, ես քեզ մոռացել եմ...Հա, հա մոռացել եմ...Մի ժպտա այդպես...մեկ է, չեմ հիշում... Չեմ հիշում քո աչքերը: Մոռացել եմ դրանց ուրվագիծը ու հազիվ թե հիշեմ, թե երկու սիրուն ...

Այսօր քեզ թաքուն խոստանում եմ .Խոստանում եմ քեզ սիրել հավերժ...անմնացորդ ու անդավաճան սիրով: Խոստանում եմ ապրել և շնչել քեզ հետ: Կյանքիդ իմաստն ու ապրելուդ ցանկությունը լինել: Խոստանում եմ քեզ հետ ...

Բարև սիրելի~ս…Նորից քեզ եմ գրում: Գիտեմ, թղթի այս կտորն անզոր է քեզ փոխանցելու այն ամենը, ինչ ես զգում եմ, բայց չեմ կարող չգրել...Չգիտեմ էլ ինչից սկսեմ, անկեղծ եմ ասում։ Միայն ուզում եմ գրել, ...

… Որովհետև սիրել եմ … հասկանու՞մ ես` սիրել եմ … այլ ոչ թե քեզ նման … չնայած չէ~ …ի՞նչ եմ խոսում … դու էլ ես սիրում … ուղղակի ուժ չունես ...

Ախր ես քեզ ասում էի չէ, որ վաղը ուշ կլինի... դու չէիր էլ պատկերացնում, թե ինչ կլինի ...Վաղը ուշ կլինի... երեկվա ու այսօրվա խոսքերդ վաղը կդառնան անտես գոլորշի ու կանէանան օրերի դեմքի խոր կնճիռներից՝ ...

Իսկ հիմա...Գիշեր է հիմա: Դրսում ինչ-որ տեղ մարում են քաղաքի վերջին լույսերը: Գիշերն ինչ-որ թովիչ հեքիաթ է շշնջում մարդկանց ականջներին՝ ու փակելով իրենց հոգնած կոպերը ՝ մարդիկ ննջում են խաղաղ գիշերվա ...

Գիտես երբեմն փակում եմ աչքերս ու շշնջում. «Գնա՜» … Հետո փակում եմ շուրթերս ու մտքիս մեջ բարձր գոռում. «Մնա՜» ...Բայց ամենից հաճախ փակում եմ հոգիս…. Փակում եմ, որ ...

...Բացում եմ դարակս ու նորից հանդիպում մեր սերը հավաստող այդ վկայականին, որը 2012թ մարտ ամսից շատ խնամքով պահում եմ այդտեղ՝ քեզ առնչվող մյուս իրերի կողքին...

Փակում եմ աչքերս, րոպեներն անցնում են, ու ես կամաց-կամաց սկսում եմ հասկանալ, թե ինչ եմ ուզում՝ անցած տարվա ծաղիկները...

«Լինում են, չեն լինում մի տղա ու մի աղջիկ են լինում: Նրանք ապրում են անհոգ, երջանիկ, իսկ հետո... իսկ հետո հանդիպում են...»...

Պատուհանդ բաց քնիր ...գուցե մի օր, երբ բոլորը քնեն, ես թռչեմ, հասնեմ քեզ, նստեմ կողքիդ, ու երբ կարոտած ու հոգնած կոպերդ փակես, քնես ու երազումդ ինձ գրկես, ես հսկեմ քունդ, որ ոչ մի քամի չարթնացնի քեզ.

Թող ոչինչ ինձ չհիշեցնի քո մասին: Թող, որ ներեմ քեզ: Որ կարողանամ քեզ արդարացում գտնել, որ հրաժեշտ տամ, որ բաց թողնեմ ու չսպասեմ, որ չկարոտեմ...

Ժամանակը չի բուժում: Այն չի կարկատում վերքերը, այն ուղղակի ծածկում է վերքը նոր տպավորությունների, նոր զգացմունքների և կյանքի փորձի վիրակապով...

Սիրում եմ քեզ... ա՝յ, այն ամպի չափ ...Ա՛յ, տեսնո՞ւմ ես այն մեծ ամպը, որ գնալով մեծանում է...Քեզ սիրում եմ այդ ամպի չափ (ինչպես կասեն փոքրիկները):

Ահա և վերջ... Վերջ հարաժամ եվ հարատև: Իբրև վերջին, փակվող մի էջ, և վերադարձ չկա արդեն...այս խոսքերը տանում են մեր սերը սպասված փակուղի, որ գոլորշանա դրա ամբողջ երփներանգը ու քամվի կարոտած ...

Դու ինձ կհիշես, անգամ երբ արդեն դեմքս մոռանաս...Դու ինձ կհիշես, անգամ երբ սիրտդ Էլ չի կամենա իմ ձայնը լսել, անգամ, երբ տողերս քեզ չեն հուզի էլ...Ինձ կհիշես...Կհիշես դու ինձ, երբ չեմ լինի էլ ես...