-Երեք արու զավակ ունեցող սպարտացի տղամարդն ազատվել է պարեկային ծառայությունից:
-Հինգ երեխա ունեցող սպարտացի տղամարդն ազատվել է գոյություն ունեցող բոլոր պարհակներից:
-Ամուսնացող աղջկան Սպարտայում օժիտ չի տրվել:
-Սպարտայի քաղաքացուն արգելվել է ցանկացած բնույթի անպատվաբեր աշխատանք կատարել:
-Սահմանված է եղել, որ զինվորը մարտադաշտ պետք է գնա կարմիր հագուստով: Այս պահանջը երկու հանգամանքով է պայմանվորված եղել:
1.Սպարտացիների կարծիքով կարմիրն արժանապատվություն է խորհրդանշում:
2.Ստացած վերքից հոսող արյունը կարմիր գործվածքի վրա ավելի է մգանում ու ավելի է վախ ներշնչում թշնամիներին:
Սպարտացին իրավունք չի ունեցել սպանված թշնամու վրայից հանել ասպարը:
Քաջաբար զոհված սպարտացին դափնեպսակի է արժանացել, իսկ առավել մեծ քաջություն դրսևորած նահատակների մարմինը ծածկել են կարմիր հագուստով ու մեծ պատիվներով թաղել:
Չնայած Արկադիա ուղարկված դեսպանությունը հաջողության է հասնում, այնուամենայնիվ սպարտացիները դեսպանության բոլոր անդամներին մահապատժի են ենթարկում միայն այն բանի համար, որ դեսպանությունն Արկադիա էր գնացել ոչ այն ճանապարհով, որով հանձնարարվել էր գնալ:
Սպարտացի զորահրամանատար Լիսանդրոսը մահանում է: Ավելի վաղ նա նշանել էր իր դստերը, և երբ պարզվում է, որ զորահրամանատարն աղքատ է մահացել, փեսացուն հրաժարվում է որբացած դստեր հետ ամուսնանալ: Այդ արարքի համար երիտասարդին դրամական տուգանքի են ենթարկում, որովհետև խիստ ամութալի արարք է համարվել հարստությունը ստանձնած պարտավորությունից վեր դասելը:
Սպարտայի թուլացման շրջանում թեբեացիները հարձակվում են երբեմնի հզորագույն այս պետության վրա: Մարմնամարզական դպրոցի պատանի սաներից մեկը փախչում է դպրոցից ու համալրում է թշնամու դեմ մարտի ելած իր հայրեակիցների շարքերը: Սպարտացիները հաղթում են ու, ի թիվս այլ խիզախների, դափնեպսակով պարգևատրում են նաև այս պատանուն: Բայց քաջը նաև տուգանվում է, որովհետև սահմանված տարիքից վաղ էր մարտի մեջ մտել ու սպարտացու համար պարտադիր սպատազինությունը չէր ունեցել:
