Նախօրոք պետք էր բանակը արգելել, որպեսզի մասնակցի ընտրություններին, որովհետև ժամկետային ծառայողը գտնվում է պարտադիր ծառայության մեջ և չի վերահսկվում այն տեղամասը, որտեղ տեղի են ունենում ընտրությունները, իսկ նրա գրանցված վայրում չի հանվում նրա անունը և ազգանունը: Զինկոմիսարիատները զորակոչված երիտասարդների ցուցակները չեն ուղղարկում կենտրոնական ընտրական հանձնաժողով և տվյալ մարզերում, որտեղ տեղակայված է զորամաս նախօրոք չի նախանշվում թե այդ ծառայողները որտեղ են քվեարկելու, հետևաբար՝ քվեների հստակ թիվ չի կարող ներկայացվել, դրա համար էլ 200 ընտրատարածքներում անհամեմատ տարբերվում էր տեղի բնակիչների և քվեների քանակը:
Այպիսով, պարտադիր ժամկետային ծառայողը կարող է չմասնակցել ընտրությանը, որովհետեվ նա պաշտպանում է ազգը և պետականությունը, այլ ոչ թե նախագահի անձը: Ով էլ լինի նախագահ, նրա դերը պետության մեջ չի փոխվում: Ուրիշ բան է, եթե բանակը լիներ պայմանագրային հիմունքներով: Այսպիսով այս անկառավարելի քվեները կարելի է բազմապատկել մի քանի անգամ:
