Ամեն տարի երբ մոտենում է նոյեմբերը հայ ընտանիքներում սկսվում են խոսակցություններ, որոնք ամեն տարի նույն են. Ինչքան կծախսենք, բուդ առնենք թե հնդկահավ, դե բլինչիկ էլ անպակաս: Այս խոսակցությունները տևում են միչնև այն ժամանակ երբ ամեն ինչ պատրաստ է լինում մնում է միայն ուտել: Վերջին տարիներին շատ ընտանիքներ ազտավելու համար Նոր տարվա եռուզեռից ≤գլուխները ազատում≥ են ու Ամանորը նշում՝ օրինակ Ծաղկաձորում, Աղվերանում, Թբիլիսիում լավագույն դեպքում Դուբայում: Գնում են նշում եմ, իսկ երբ վերադառնում են ամեն ինչ ավարտված է լինում և սկսվում է սովորական կյանքը:
Հայաստանը ունի մի շարք առանձնահատկություններ, դրանց մեջ մտում է նաև Ամանորը նշեու ուրույն կարգը: Մարդիկ ծախսում են ահռելի գումարներ, բազմաչարչար մայրերը պատրաստում են ուտելիքներ ու ինչի՞ համար, որ բարեկամներն ու հարևանները զարմանան: Արդյոք սա ճի՞շտ է, թողնում եմ ձեր հայացողությանը:
Ամբողջ աշխարհում Նոր Տարին ասոցացվում է, որպես նվերներ տալու, մեկը մյուսին ուրախացնելու տոն: Այս սա իրոք, որ ճիշտ է:
Անրադառնամ մեր հարևան երկրին՝ Թուրքիաին: Նրանք Ամանորը նշում են հունվարի մեկին, սակայն այնտեղ արգելվում է զարդարել տոնածառ, և արգելվում են նաև Ձմեռ Պապիկի շորերով մարդիկ, որոնք տեսք են տալիս տոնին: Թուրքերը և ոչ միայն, բոլոր մուսուլման ազգերը Ամանորը կապում են Ալլահի մաքրության հետ: Իսկ Մարաքեշում և այլ Արաբական երկրներում Նոր Տարի՝ այդպիսի տոն չեն նշում:
ՍՆՆ հեռուստաալիքը առանձնացրել է տաս երկիր, որտեղ ամենալավն է նշվում Սուրբ ծնունդն ու Ամանորը:
- Ռեյկիվաղ (Իսլադիա)
- Նյուրբերգ (Գերմանիա)
- Պագոստ (Բելառուս)
- Զալցբուրգ (Ավստրիա)
- Սիդնեյ (Ավստրալիա)
- Վանգոկ (Չիանստան)
- Սան-Ղուան (Պուերտո Ռիկո)
- Լոնդոն (Մեծ Բրիտանիա)
- Բոսթոն (ԱՄՆ)
- Նյու- Յորք (ԱՄՆ)
Այս երկրները առանձնացվել են մի քանի հիմունքներով. Քաղաքի ձևավորում, բնակչության ակտիվ մասնակցություն տոնին, հատուկենտ վայրերում վաճառված Ամանորյա նվերների:
Հուսով եմ Հայաստան էլ մի օր կգա Նոր Տարի նշելու կուլտուրան: Մսի փոխարեն, նվերներ կնվիրենք և մի քնաի ամիս առաջ չենք տա ասյ հարցը ՝ինչ սարքել այս տարի:
Ինչ լինում է լինի Նոր Տարին իմ ամենասիրելի տոներից է այն ասես համախմբում է ընտանիքին միջավայրը դարձնում ավելի ջերմ:
