Makaleler

Ապրեցրո՛ւ ինձ, Տե՛ր, երկյուղով և հառաչանքներով, սիրով և սրբությամբ, շնորհներով և ճշմարտությամբ, գիտությամբ և բոլոր առաքինություններով:

Թե փորձում ես ինձ ներբեռնել քո հուշերից,

Եվ ես էլի դառն եմ գալիս,

Սիրտ տալու նման,

Իմացիր, որ ալեկոծուն իմ հույզերից

Մի խտիտ կա՝ քամուն տալիս,

Խեժ է, աննման։

Թե լուծել ես պարադոքսը մենակ մնալու,

Խունկ ու կնդրուկ ոնց էլ բուրեն,

Խոնջանքն են արյան,

Քանի դանդաղ չտարածվեն, ոնց ես մխալու,

Բա չգիտես, եթե գուժեն,

Լույսն եմ արտևան։

Մգլոտ սիրտս չէր բաբախում, որ ինձ չհիշես,

Ցածր ձայնով կռահել տար, որ ինձ չհուշես,

Ուրցադաղձի համը քանի զուսպ մակաբերեմ,

Մի աղոթք կա, թե չիմացար, դժվար՝ քեզ ներեմ։