Օրը մթնե՜լ, սևեր հագե՜լ -
չի՛ ցանկանում հեռանալ,
Ասես կյա՜նքը ցավից սմքե՜լ
պատրաստվում է մահանալ:
*
Ծաղիկ հագած ծիրանենի՜ն
առաջվա պես չի՛ ժպտում-
Ասես, իր նուրբ ծաղիկներին
սովոր աչքեր չեն նայում:
*
Վարդի ճյուղին ագռավնե՜ր են՝
սևազգե՜ստ ու ցավալուր,
Թվո՜ւմ է թե սոխակնե՜րը
էլ սիրտ չունեն երգելու:
*
Լա՜ց է լինում կքված ուռին-
արցո՜ւնք թափում գետակին,
Ասես մի մայ՜ր կամ մի այրի՜
լո՜ւռ ողբում է դառնագին:
*
Արդեն չկա՜ն, հեռացե՜լ են
գարնան կարոտ կյանքերը,
Գարնան գալը ավետո՜ւմ են
կռկռացող գորտերը:
*
Կգա՛ Վաղը, իր արևո՜տ
հույսի կապույտ մատներո՜վ -
Կմոխրացնի՛ ցա՜վ ու կարոտ
Իր հասկեգույն օրերով:
*
Կմերկանա՜, դե՛ն կնետի
ներկան սգո շորերը,
Կցվրվի՜, կչքանա՜
այս խելագար պատկերը:
