Առանց խենթության
Ապրել չի՜ լինում՝
Լա՜ցդ է գալիս…
Կյանքը նմանվում է սգո հանդեսի ա՛յն խաղաղ օրվան,
Որտեղ որ բոլորն իրենց
Բարի են ցույց տալիս,
Եվ ընդամենը մեկ օրում բարի դարձած
Խաժամուժի մեջ
Տեսնում ես ա՜յն՝
Ինչը որ վաղո՜ւց,
Շա՜տ վաղուց արդեն գտել ես քո մեջ:
Առանց խենթության
Լա՜ցդ է գալիս…
Առանց խենթության ապրելը
Դառնում է պատի՜ժ,
Կարծես թե սիրտդ է սողոսկել ապուշ մի կարիճ
Ու թվում է ամե՜ն պահի
Պետք է որ սիրտդ խայթոցից պայթի:
Մեկ թվո՛ւմ է թե կանգնել է՝
Սի՜րտդ վախից քարացել,
Մեկ թվում է դատարկ սրտի՜ց
Այդ կարիճը
Նեղացե՜լ է, հեռացել…
Մեկ կասկա՜ծ են ասում դրան,
Նախանձությո՜ւն
Կամ էլ խա՛նդ,
…անցյալումդ գործած մե՜ղք…
Կյանքը առանց խենթությա՜ն
Ոչ այլ ինչ է, քան
Սրտի վրա բացված վերք:
Ապրում ենք վերքով
Աչքերից դուրս թափվող ցավերը
Մաքրում ենք ձեռքով,
Առանց խենթության թվում է ապրում ենք,
Սակա~յն
Չե'նք ապրում…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
