Բացի գահից, շահի առևտրական ներկայացուցիչ Զաքար Սահրադովը ցարին նվիրել է նաև պղնձյա սկուտեղ, որի վրա փորագրված է եղել Խորհրդավոր ընթրիքի տեսարանը: Կան աղբյուրներ, որոնք նշում են, թե ցարն առևտրականներին խնդրել է իր մոտ բերել այդ սկուտեղը պատրաստած վարպետին:
Հավանաբար, սկուտեղը պատրաստած է եղել Արևմտյան Եվրոպայում, որտեղ այդ ժամանակ զարգացած է եղել գրավյուրայի արվեստը, հետո այն հայտնվել է Նոր Ջուղայում (շնորհիվ այն հանգամանքի, որ կապեր են եղել եվրոպացի հայերի հետ): Ինչևէ, Սահրադովը ցարին խոստանում է վարձել եթե ոչ այդ սկուտեղը պատրաստած վարպետին, ապա գոնե նրա աշակերտին:
Վեց տարի անց՝ 1666 թվականին, իր եղբոր հետ Ալեքսեյ Միխայլովիչի պալատ է գալիս Բոգդան Սալթանովը: Նրա եղբորից (ուղղափառություն ընդունած և Ստեփան Յակովլև դարձած) է սերվել Սալթանովների ազնվականական տոհմը:
Բոգդան Սալթանովը, կամ Աստվածատուր Սալթանյանը (ուղղափառ մկրտությամբ Իվան Սալթանով դարձած) ցարի ընդունելությանն արժանանալուց անմիջապես հետո դառնում է զինապալատի վարպետներից մեկը: Ի դեպ, նրան որպես օտարեկրյա ազնվական են պատվել:
1686 թվականին Բոգդանը դառնում է Ալեքսեյ Միխայլովիչի, ապա նրա հաջորդների (այդ թվում Պետրոս Մեծի) պալատական նկարիչն ու Զինապալատի գլխավոր վարպետը: Նա պարսկահայ էր, ծնվել էր Նոր Ջուղայում:
1674 թվականին Սալթանովն ուղղափառություն է ընդունում, որը սրբապատկերներ ստեղծելու հնարավորություն է ընձեռել (այլադավանները դա անելու իրավունք չեն ունեցել): Նրան նաև ռուս ազնվականական տիտղոս է շնորհվել:
Բոգդան Սալթանովը կատարել է ոչ թե ռուս եկեղեցու, այլ ցարական արքունիքի պատվերները:
