Երբ երգ ես դառնում շուրթերին կարոտ
Եվ այրում են քեզ աչքերն անծանոթ -
Նշանակում է՝ հիշողությունդ ինչ-որ տեղ հասել
Ու կանգ է առել:
Երբ խենթանում ես ուրիշի համար ստեղծված
Կյանք-ժապավենի արագությունից -
Նշանակում է՝ որ սիրտդ քաջ չէ մտքերիդ նման
Թեև անցել է մաքառման ուղի:
Երբ որ արցունքի կաթիլ ես դառնում՝
Հայելանում ես հոգում ուրիշի -
Նշանակում է՝ քո միջով խենթերն են անցնում
Ու ավերում են ամե՜ն,
Ամե՜ն ինչ:
… Ու ե՜րգ ես դառնում շուրթերին կարոտ,
Ու այրո՜ւմ են քեզ անծանոթ աչքեր,
Ու հիշողությունդ է ինչ-որ տեղ այրող
Անթեղված կրա՜կ ու
Բառե՜ր, բառե՜ր…
… Բառերն ո՞ւմ են պետք,
Երբ սի՜րտն է դատարկ,
Երբ արձանանում են կարոտ շուրթերը,
Երբ կաղնու ճյուղի նման վեր ձգված
Հոգին շոյում է օտար ամպերը…
