Ամբոխավարությունը գործունեության մի տեսակ է, որին դիմողը նպատակ է հետապնդում անհիմն խոստումների, բարեպաշտական կարգախոսների հանրահռչակման միջոցով արժանանալ զանգվածների համակրանքին
Ամբոխավարությունը հետամուտ է ցանկացած նպատակի, բացառությամբ ճշմարտությունը պարզելու նպատակ հետապնդելուց: Ամբոխավարությունը «ճիշտ» է համարում միայն այն փաստարկը, որը ծառայում է իր նպատակին:
Ռուս փիլիսոփա, գրող ու հրապարակախոս, խորհրդային ամբոխավար իշխանության սկզբունքային հակառակորդ Իվան Իլինը (1883 - 1954) հետևյալն է ասել «ամբոխավար» երևույթի մասին.
«Ամբոխավարը...իրեն ունկնդրողին ոչ թե լուսավորում է, ոչ թե պարզաբանում է իրողությունը, այլ խճճում է այն, իրեն ունկնդրողի հայացքն ուղղում է կեղծ հետքի վրա: Ամբոխավարը ժողովրդի ո՛չ բանականությանն է դիմում, ո՛չ նրա բարի կամքին, այլ նրա եսասիրական, շահադիտական, մաղձոտ կրքերին: Զուրկ լինելով պատասխանատվության զգացումից՝ ամբոխավարը ոչ թե պարզաբանում, հստակեցնում, բացատրում է գործերի իրական վիճակը, այլ նենգափոխում է այն այնպես, ինչպես իրեն է ձեռնտու: Ամբոխավարը չի ապացուցում, այլ գայթակղում ու վախեցնում է, նա ձգտում է մարդու հոգում կասկած սերմանել, անվստահություն ներարկել ու անհաշտ ատելություն բորբոքել»:
