Makaleler

Ցածր ձայնով կռահել տամ մեկին,
     Գլխի գցեմ, որ վերահաս մահի
     Պատսպարան այս շնչավոր հևքին
     Աչք եմ ածում իմ դիմացի մայթից։
     Ասեմ, եթե պիտի սիրեմ, անգին,
     Կյանքս սիրեմ որպես ձիր ու պարգև,
     Թե չէ մահիս նախավերջին վանկի
     Տևողությամբ, ախր, ո՞նց եմ հարբել։
     Կսմիթավոր ցավի տարափից զատ,
     Ես գլխիկոր՝ ամոթի մեծ շրջան
     Պիտի կտրեմ կրկին ինձ հարազատ
     Փողոցների դատարկ շղթան։