Թե չմարեմ, այրվեմ սիրո սակարանում,
     Անահիտն իմ ոսկեձույլ է սրբարանում։
     Աշնան նման դեղին, թախծոտ, մարեմ քարքառ,
     Կրծքածալիս էլ չօղակես ձիր ու քանքար։
     Լուսինն՝ արծաթ և դալուկ է աղերսարկուն,
     Քղամիդ է ծիրանագույն իմ վերարկուն,
     Անըստգյուտ եմ, եթե պիտի ապաշխարեմ,
     Ինձ չի մնա, բայց կույսերը թող չամաչեն։