Ես ոչ բանաստեղծությունն եմ ուզել
Եվ ոչ աստղը
Եվ ոչ էլ ծաղիկը
Ես ցավն եմ ուզել
Որ բացվում է
Բանաստեղծության մեջ
Ծաղկի
Ու աստղի հետ միասին (Բիժան Ջալալի)
--------------------------------------------------
Երկրագնդի վրա՜ անձրևները բոլո՜ր
Ասես ինչ-որ մեկի՜
Արցունքնե՜րն են մոլոր…
Երկրագնդի վրա՜ արցունքները մոլո՜ր
Ներծծվո՜ւմ են հողում
Նո՜ւրբ, թավագլո՜ր:
Կո՛ւլ է տալիս հողը մոլորության գինի՜ն
Ու հարբածի նմա՜ն
Կորցնո՜ւմ իր ուղին:
Մեզ տանո՜ւմ է իր հետ մի անհայտություն,
Մի անցյալ անհե՜տք
Մի՜ ունայնություն:
Ու լալի՜ս են կորած երկինքներում խո՜ր
Հոգիներն հեռացած
Արցունքներո՜վ գլոր…
Երկրագնդի վրա՜ անձրևները բոլո՜ր
Ասես ինչ-որ մեկի՜
Արցունքնե՜րն են մոլոր…
Ստեփան Ումառ-Հարությունյան
