Makaleler

     Ինձ նմանին ժամանակն է կլանում,
     Տարալուծում և չի թողնում էլ ոչինչ,
     Երբ քնարի հնչյուններն են խլանում,
     Ես մեռնում եմ քո աչքերի խորքում ջինջ։
     Գետինն առած աղջամուղջն է առութառ,
     Երեստեսի մատանիդ ո՞նց մոռացա,
     Իմ տաղերը թե հեգում ես տառ առ տառ,
     Իրիկնաշաղ․․․ ես էլ այդպես կայացա։