Ի Ն Չ Պ Ե՞ Ս ԿԱԶՄԱՔԱՆԴԵԼ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ՍԻՈՆԱ-ՄԱՍՈՆԱԿԱՆ ՍՑԵՆԱՐՈՎ (ՄԱՍ ՔՍԱՆԵՐԿՈՒԵՐՈՐԴ)
ԿԱԶՄԱԼՈՒԾԵԼ ՏԵՍԱԿԻ ԱՐԺԵՀԱՄԱԿԱՐԳ՝ ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ԱՐԱՏԱՎՈՐ ԲՆԱԶԴՆԵՐԻ ՎՐԱ ԽԱՂԱԼՈՒ ՄԻՋՈՑՈՎ, ՀԱՍՏԱՏԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ ՄԻԱՆՁՆՅԱ ԲՌՆԱՊԵՏԻ ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆ։ Գալիք ապագայի գաղտնիքը։ Ամեն ինչում, ինչ մինչ այժմ իմ կողմից զեկուցվել է ձեզ, ես ձգտում էի մանրազննին ուրվագծել տեղի ունեցողի գաղտնիքը՝ նախկին և ընթացիկ, ձգտելով զանազանմեծ հոսքում, մոտ ապագայում արդեն գալիք իրադարձություններում, վեր հանելու գոյերի և ֆինանսական գործարքների հետ մեր հարաբերությունների օրենքների գաղտնիքը: Այս թեմային ինձ մնում է ևս մի քիչ ավելացնել: Մեր ձեռքերում մեծագույն ժամանակակից ուժն է՝ ոսկին. «Երկու օրում մենք կարող ենք այն հանել մեր պահեստներից ցանկացած քանակությամբ»: Բազմադարյա չարիքը որպես ապագա բարօրության հիմք։ Ա՞րդյոք մենք դեռ պետք է ապացուցենք, որ մեր տիրակալությունը նախանշված է Աստըծուց։ Ա՞րդյոք այդպիսի հարստությամբ մենք չենք ապացուցի, որ այն չարիքը, որը մենք ստիպված էինք այսքան դարերի ընթացքում արարել, ի վերջո ծառայեցին ճշմարիտ բարիքին՝ (* Ահա այն՝ բարու և չարի հասկացությունների խառնուրդը) ամեն ինչ կարգ ու կանոնի բերելու համար: Թեև որոշ բռնությունների միջոցով, սակայն այն բոլոր դեպքերում կհաստատվի: Մենք կկարողանանք ապացուցել, որ մենք բարերարներ ենք՝ վերադարձված բզկտված երկրին իրական բարին և անձի ազատությունը, որը մենք կտանք օգտվելու հանգստությամբ, խաղաղությամբ, հարաբերությունների արժանապատվությամբ, իհարկե պայմանով, որ մեր կողմից հաստատված օրենքները կպահպանվեն: Միևնույն ժամանակ, մենք կպարզաբանենք, որ ազատությունը չի կայանում սանձարձակ ամենաթողության և անսանձության իրավունքի մեջ, ինչպես-որ մարդու արժանապատվությունը և ուժը չի կայանում ամեն մեկին կործանարար սկզբունքներ՝ ինչպես օրինակ խղճի ազատություն, հավասրություն ու դրա նման բաներ հռչակելու իրավունքի մեջ, որ անձի ազատությունը ամենևին չի կայանում ինքն իրեն և այլոց անհանգստացնելու իրավունքի մեջ ճարտասանությամբ անկարգանալով անկանոն խառնամբոխներում, այլ որ ճշմարիտ և իրական ազատությունը կայանում է համակեցության բոլոր օրենքները՝ կարգերն ու կանոնները ազնիվ և ճշտորեն պահպանող անձի անձեռնամխելիության մեջ, որ մարդու արժանապատվությունը կայանում է իր իրավունքների և միաժամանակ իրավազրկության գիտակցման մեջ, այլ ոչ ոչ թե պարզապես միայն իր սեփական «ԵՍ» -ի թեմայի ֆանտաստիկացման մեջ: Իշխանության լուսապսակը և նրան առեղծվածային երկրպագությունը: Մեր իշխանությունը փառահեղ կլինի, քանի որ նա կլինի ամենազորեղ, կկառավարի և կառաջնորդի, ու ոչ թե քարշ կգա առաջնորդների և խելագար բառեր գոռացող ճարտասանների հետևից, որոնք նրանք անվանում են մեծ սկզբունքներ և որոնք խղճով ասած ոչ այլ ինչ են, քան ուտոպիա... Մեր կառավարությունը լինելու է կարգ ու կանոնի տնօրինող, որի մեջ և բոլոր մարդկանց երջանկությունն է: Այս իշխանության լուսապսակը առեղծվածային երկրպագություն ներշնչելն է նրա հանդեպ և ժողովուրդների պատկառանքը նրա առաջ: Իրական ուժը չի զիջվում ոչ մի իրավունքով, ոչ էլ անգամ Աստվածայինը. «Ոչ ոք չի հանդգնի մոտ գնալ նրան, որպեսզի խլի նրա իշխանությունից նույնիսկ թիզաչափ: |
Abone ol ve malalelerin yayınla: