Makaleler

Թռիչքի պես էր անկումս ազատ,
     Կամ դեպի ցած էր, կամ դեպի երկինք,
     Ի՜նչ տեսարան էր, ուր ինձանից զատ
     Հազար եռաչափ քանդակ կար անկիրք։
     Առնապատկերիս նախորդ գնորդը
     Մախմուրը չանցած՝ հարբել էր կրկին,
     Մեկի չէր ձգտում մեր նոր քանորդը,
     Նա սովոր էր իմ բազմապատիկին։
     Ասում եմ, -փերի, սրա՞նք էլ ես եմ,
     Իմ պատկերո՞վ էր ողջը մեբերան,
     Սրանց էլ ինչպե՞ս մտքիցս հանեմ,
     Ասա իմ տակտով թող չերերան։