Հիշում եմ աշնանը շաղավոտ
Անլույսի սոսափը կապուտակ,
Կարճ գիշեր, բայց մինչև առավոտ
Չի կորչում լուսնկան ամպի տակ։
Հիշում եմ, երբ դու ինձ ասացիր,
Սրտամաշ օրերն այս կանցնեն,
Ուրիշ մի գրկում աստղացիր
Չեմ լինի էլ ես քեզ սիրելի։
Եվ այսօր լորենին հմայիչ
Պարուրեց ինձ անցած հույզերով,
Ոնց էի այն գանգուր մազերիդ
Շաղ տալիս ծաղիկներ անխռով։
Եվ սիրտն իմ տաք է, որ չմարի,
Թախծում է տրվելով ուրիշին,
Իբրև թե իր սիրած անուրջում
Ուրիշի գրկում է քեզ հիշում։
Я помню, любимая, помню
Сиянье твоих волос…
Не радостно и не легко мне
Покинуть тебя привелось.
Я помню осенние ночи,
Березовый шорох теней…
Пусть дни тогда были короче,
Луна нам светила длинней.
Я помню, ты мне говорила:
"Пройдут голубые года,
И ты позабудешь, мой милый,
С другою меня навсегда".
Сегодня цветущая липа
Напомнила чувствам опять,
Как нежно тогда я сыпал
Цветы на кудрявую прядь.
И сердце, остыть не готовясь
И грустно другую любя,
Как будто любимую повесть
С другой вспоминает тебя.
