Makaleler

     Աստղերից առաջ հոգիս առկայծեց,
     Շաղաշարելով քաոսը անծես,
     Սիրտս այս պարգևին ո՞նց ընդդիմանա,
     Նույն չափի մեջ են թույն ու մանանա։
    
     Աղջիկ քո սիրո հայտանիշը կոր
     Գոգավոր թասի հեքիաթն է հյուսում,
     Բյուր անհայտներով ես եմ ակնկոր
     Իմ տառապանքը աննկատ ուսում։
    
     Չիմացողից էլ պիտի հարցնեմ,
     Թե արդյո՞ք օձը լակ ձու է դնում,
     Թե այո, գուցե սերունդ վերցնեմ,
     Որ քեզ չդյութեն, երբ քնած լինեմ։