Հիշողությանս ուղեկցությամբ միտքն իմ, ճամփորդության ելած, թափառում է ապրածս կյանքի խորդուբորդ ճամփով… ամեն սուր և բութ անկյուն խորը չափչփում…բան է որոնում…նայում է, պրպտում…գտնում, վերցնում, ուշադիր զննում և հիասթափված նորից վայր նետում… ու նորից փնտրում…
Միտքն իմ ճամփորդում…ու դասախոսություն է իմ գլխին կարդում… ես էլ հնազանդ ուսանողի պես գրի եմ առնում.
«Հոգու տրտմության երեք տեսակ կա…
Հոգու տրտմություն, որը կկոչենք «ցավում է հոգին»: Այն առաջանում է, երբ քո կյանքում մի բան է փոխվում, մի էական բան…մի բան, որի շուրջ աշխարհդ էր կառուցված… փոխվում է անդառնալիորեն կամ անհայտ կորում:
Շարունակությունն այստեղ
