Makaleler

     Քո աղերսներից ինձ ոչինչ չտաս,
     Կռնակս ծռել, հացից ընկել եմ,
     Տեսիլքի նման գիշերով չգաս,
     Ահասարսուռ եմ, թե որ չփլվեմ։
     Անհոդ, անթախիծ էլ չնվազես,
     Միեղեններից ես կենտն եմ հիշում,
     Ինձ առանց փաստարկ էլ չնվաճես,
     Աքսիոմատիկ է ամեն մի հուշում։
     Նախընթաց ինչին հակառակ գնամ,
     Մի բանով ընկել՝ ինձ մրոտել ես,
     Լավ է՝ տողերիս բնորդը մնամ,
     Իսկ դու հաշտության մախաթը թելես։