Ինչ որ տեղդ ցավո՞ւմ է:
Ո՛չ:
Ինչ որ բան չի՞ հերիքում:
Ո՛չ, ամեն ինչ նորմալ է:
Անհանգստանալու պատճառ կա՞:
Դա էլ չկա:
Ուրեմն էլ ի՞նչ:
Ոչի՜նչ… անձրև է գալիս:
Հանգի՛ստ չկա:
Մտքեր ամեն ինչի և միաժամանակ ոչնչի մասին:
Ուղղակի լացս է գալիս:
Դա ի՞նչ է, ուղղակի անձրև:
Ուղղակի անձրև:
Ինչո՞ւ է միշտ անձրևի ժամանակ տխուր:
Ինչո՞ւ է անպայման անձրևը դառնում անտարբերության ու մեղքի զգացման պատճառ:
Ի՞նչ մեղք է գործել բնության այս երևույթը, որ ամեն մի տխուր բանի պատճառն է հանդիսանում:
Ինչո՞ւ երբ ասում ենք եղանակ, անպայման հասկանում ենք արև, պարզ երկինք ու անպայման առանց անձրև:
Ի՞նչ է, արևոտ օրերին մենք դժբախտ չե՞նք լինում:
Լինո՛ւմ ենք:
Մեզ չե՞ն նեղացնում ձյան կամ շոգի ժամանակ:
Նեղացնո՛ւմ են:
Ուրեմն էլ ի՞նչով է մեղավոր անձրևը:
Չէ՞ որ դա ընդամենը անձրև է:
Ուղղակի անձրև,
Եվ ցանկանում ես լաց լինել:
Ուղղակի լաց լինել:
Որովհետև անձրև է….
