Այն ի՞նչ Ձե՜ռք էր, որ
Հորիզոնի կո՜ր, կրքոտ ծոցի մեջ
Սուզված գիշերվա լո՜ւյսը գողացավ,
Ու գիշերը կո՜ւյս թևերով մաքուր
Ինձ գրկում փայփայե՜ց
Ու… մեռավ:
Առավոտն ինչպես
Լաց լինող մի կի՛ն.
Ինձ իր գիրկն առա՜վ, գուրգուրե՜ց,
Հիշո՞ւմ ես այն օրը, երբ մայրամուտին
Ինձ համար կո՛ւրծքդ բացվեց
Լուսեղեն:
Ինձ համար գրված գի՜րս ճակատի՝
Մարմի՜նդ էր, որ մի պա՜հ դողդողաց,
Ու գոհացումը
Ապրած այդ պահից
Փքվե՜ց, ուռճացավ:
Հիշո՞ւմ ես արդյոք.
Որ քո մի բաց դո՜ւռ -
Ստվերիս տարավ հարբելու,
Ու փաթաթվեցի՜ն իրար շատ ամուր
Մոխի՜ր ու ցասում:
Խի՜ղճը չարչարվե՜ց.
Տանջվեց ցնո՜րքը,
Հույսերը իրենց օրոցքում հանգան…
Ու մի նո՜ր,
Մի նո՜ր.
Նոր Սեր արարվեց -
Ասես ծնո՜ւնդ էր նորածին մանկան:
Ու գլորվեց օ՜րը,
Գլորվեց թեթև-
Երկարաոտ երեկոյի քայլվածքով,
Ու մահացա՜վ օրը՝ մահով անհեթեթ
Նվաճվողի պարգևով…
23.08.17 Երևան
