Մորիցս հետո իմ սրտի մեջ մեծ վիշտ կա, փորձում եմ մի փոքր ժպիտ մտցնել իմ կյանք բայց եթե անեանալի իրավիճակներում եմ հայտնվում ես ժպտում էի եվ մոռանում այդ ամենը քանի որ այդ ժպիտի հեղինակը մայրս էր, ժամանակն է եկել որ ես իմ մոր տված դաստիարակությունը ի ցույց դնեմ մարդկանց մոտ, շատ անգամներ մարդկանց հետ խոսելիս փորձել եմ իմ սրտի մեջ եղած լացը ֆիզիկականում ցույց չտալ, մարդու պայքարը իր ծնողն է, շատերն են ունենում կին երեխա բայց ծնողին փոխարինող չի գտնվի հատկապես մորը։ Աստված իմ գոհ եմ որ ինձ դու տվել ես մայր գոհ եմ որ գոնե մինչև 18-տարեկանս հետս է եղել շնորհակալ եմ Աստծուն եվ մորս։
