Շատերն են թշնամանքով և գրեթե ատելությամբ խոսում Գյումրիում տեղակայված ռուսական ռազմաբազայի զինվորականի կողմից հայ կնոջը ծեծի ենթարկելու և մահվան կապակցությամբ:
Սակայն եկեք հիմա՝ դեպքից արդեն օրեր անց, փորձենք սթափ դատել և այսուհետ նաև գնահատական տալիս և եզրակացություններում լինենք անկողմնակալ, սթափ և օբյեկտիվ:
Նախ, ստացվում է, որ հայը հային կարող է սպանել, տանջահար անել, խոշտանգել, դանակահարել, բռնաբարել, լկտիանալ…Դա կարելի է… Կարելի է բացարձակ չվրդովվել, չանհանգստանալ, աղմուկ չբարձրացնել…Իսկ շատերին էլ արդարացնել՝ պատճառաբանելով ազնիվ մղումներն ու ցանկությունները:
Երկրորդ՝ հայերին կարելի է ռուսաստաններում տարիներ շարունակ ապրել, աշխատել, հարստանալ, կաշառք տալ, կաշառք վերցնել և նաև սպանել, թալանել, բռնաբարել, դանակահարել, տեխնիկապես անսարք և ինքնակամ ձևափոխած բեռնատարով մխրճվել ուղևորներով լեցուն ավտոբուսի մեջ և հերոսացվել, դառնալով քաղաքական շահարկման թեմա:
Երրորդ՝ դուք գիտե՞ք ամերիկյան ռազմաբազաների զինվորականների հանցագործությունների վիճակագրությունը ողջ աշխարհով մեկ…Չգիտեք… Նեղություն քաշեք իմացեք…
Չորրորդ՝ այդ զինվորականներն ու մյուս ռուս պաշտոնյաներն ապրում, աշխատում, ծառայում են Հայաստանում և այդ հազարավորների մեջ կարող են լինել նաև հանցագործ լկտիներ, և բնականաբար նաև նման դեպքեր…
Այնպես որ, վազն անցեք ու իրավիճակներն իրատեսորեն գնահատեք և զերծ մնացեք էժանագին քաղաքական շահարկումներից, հակառուսական տրամադրություններ սերմանելուց: Ռուսներին էլ պետք չէ ատել, ի վերջո նրանք մյուս ազգերից ոչնչով վատը չեն…Մեծ հաշվով բոլորն էլ նույնն են…
Ռոբերտ Մելքոնյան
