Durun lütfen yüklemiyor...

Makaleler

Միջնադարյան սնոտի խավարամտության «գոհարներ». հոգին սատանային ծախելու և նրա հետ պայմանագիր կնքելու մասին (նախորդի շարունակությունը)

17:42, cuma, 30 kasım, 2018
Միջնադարյան սնոտի խավարամտության «գոհարներ». հոգին սատանային ծախելու և նրա հետ պայմանագիր կնքելու մասին (նախորդի շարունակությունը)

Միջնադարյան դիվաբանները պնդել են, թե գոյություն են ունեցել այնպիսի դևեր, որոնք դաշինք են կնքել այնպիսի մարդկանց հետ, որոնք նրանց հետ կապ են հաստատել միայն կեսօրին: Դևերը մարդու կամ գազանի կերպարանք են առել ու դարձել են վհուկների բարեկամները: Ուրիշ դևեր էլ որևէ անշունչ առարկայի կերպարանք (օրինակ՝ մատանու, շշի, սափորի, տառի, թվի) են առել: Լելուայ անունով իմ բարեպաշտ դառնությամբ գրել է, թե այդպիսի պիղծ ուժերի հետ շփումները ամենատարածված երևույթներն են:

Մեկ այլ հոգևորական գրող պատմել է սատանայի հետ դաշինք կնքած մի գիտնական-բժշկի մասին, որը տիրել է այդ չար ոգուն, կարողացել է նրան մտցնել երկշիշ տարայի մեջ: Աշխատանքային գործունեության բոլոր դժվարին պահերին բժիշկը դիմել է իր գերուն, որը նրան հիանալի խորհուրդներ է տվել: Բժիշկը մեծ հռչակ է ձեռք բերում, և ոսկին գետի պես նրա գրպանն է հոսում: Մինչև մահանալը նա մտադրված է լինում իր ժառանգներին 26 հազար էքյու կտակել: Մահվանից առաջ նա իրեն վատ է զգում, խիղճն սկսում է տանջել, բայց խղճի խայթը նրան ոչ թե խոստովանության է մղում, այլ ավելի է դաժանացնում: Նա այն աստիճան է կատաղում, որ սկսում է անդադար սատանային կանչել: Այդ արտասվալի վիճակում էլ մահանում է:

Նույն դիվաբանը ներկայացնում է մեղքեր գործած անձի՝ դժոխքում հետաքրքիր ճանապարհորդության մասին վկայությունը: Այս պատմությունը տեղի է ունեցել նեապոլիտանական բնակավայրերից մեկում: Իտալիայի այս երկրամասում իշխելիս է եղել անչափ ժլատ ու դաժան մի անձնավորություն, որն անգթորեն կողոպտել է իր հպատակներին: Մի անգամ այս դաժան կառավարչի շունը կծում է թշվառ հպատակներից մեկին, և վերջինս սպանում է շանը: Կատաղած բռնակալը հրամայում է խեղճ մարդուն բանտ նետել: Մի քանի օր անց բանտապահը հաց ու ջուր է բերում բանտարկյալին և տեսնում է՝ բանտի դուռը ինչպես հարկն է փակ է, իսկ կալանավորը չկա: Սկսում են նրան ամենուր փնտրել ու շատ են զարմանում, որ բանտի բոլոր դռները կողպված են լինում և փախուստի ոչ մի հետք չի նշմարվում: Այս առեղծվածային փախուստի մասին զեկուցում են իշխանին, որն սկզբում զայրանում է, բայց հետո, երբ անձամբ ամեն ինչ քննում է, ինքն էլ է զարմանում: Այսպես անցնում է մի քանի օր, հետո մի օր էլ բանտապահն անհետացած կալանավորին հայտնաբերում է իր իսկ խցում: Երբ բանտապահը սկսում է նրան հարցաքննել, նա պահանջում է, որ իրեն տանեն իշխանի մոտ՝ ասելով, թե նրան շատ կարևոր բան ունի ասելու: Եվ ահա թե ինչ է նա պատմում իշխանին: Բանտարկության դաժան պայմաններից լիովին ընկճված, բոլորի կողմից լքված, ամեն հույս կորցրած կալանավորն ստիպված սատանայի օգնությանն է դիմում: Մարդկային ցեղի թշնամին անմիջապես արձագանքում է թշվառի կանչին, հափշտակում է նրան և ուղիղ դժոխք է տանում:

Հետաքրքրական է այդ դժոխքի նկարագրությունը: Այն ստորգետնյա ընդարձակ, անհատակ, մռայլ մի վայր է՝ բերնեբերան լցված մեղավորներով: Այդ մեղավորների անվերջանալի ամբոխի մեջ նրա աչքովն են ընկնում հատկապես թագավորները, իշխանները, ազնվականնեները, պապերն ու կարդինալները: Աշխարհի այդ բոլոր հզորները դժոխքում այն նույն հագուկապով են եղել, ինչպես այս աշխարհում: Եվ բոլորին խորովել է դժոխային կրակը, նրանք բոլորը անասել տառապանքներից մղկտացել են: Մեղավորների այդ ամբոխի մեջ նա ճանաչել է իր ծանոթներից ու բարեկամներից շատերին: Նրանցից մեկը զրույցի է բռնվում նրա հետ և շատ կարևոր տեղեկություն է հաղորդում: «Դու այստեղ երկար չես մնա, - ասում է նա, - դու այստեղից շուտով դուրս կգաս: Լա՛վ հիշիր, թե ինչ կասեմ քեզ: Հաղորդիր քո իշխանին, որ իր դաժանության ու անօրինականության չափն անցել է, և եթե նա չապաշխարի, ապա նրան այստեղ այն նույն տանջանքներն են բաժին հասնելու, ինչպիսիք դու տեսնում ես: Իսկ որպեսզի նա համոզված լինի, որ դու ճշմարտությունն ես ասում, փոխանցիր նրան այն գաղտնի խոսակցությունը, որ ես նրա հետ ունեցել եմ»: Ընդ որում մեղսագործը դժոխքում ակամա հայտնվածին մանրամասնորեն պատմում է, թե որտեղ, երբ և ինչ պայմաներում է տեղի ունեցել այդ խոսակցությունը, և այն ինչ բովանդակություն է ունեցել: Ի դեպ, դժոխքի ակամա այցելուն միանգամից սկսում է որոշ մանրամասներ ներկայացնել դժոխքի նիստուկացի վերաբերյալ: Օրինակ՝ նրան ապշեցնում են պապերի, թագավորների և աշխարհի այլ անվանիների շողշողուն հագուստները, և հավելում է, թե դժոխքում այդ ճոխությունները ոչ մի արժեք չունեն, որովհետև ուղեկցողը նրան բացատրել էր, թե այդ շողշողուն հագուստները, ոսկին ու թանկագին քարերն ընդամենը դժոխային կրակի բոցեր են: Դժոխքի ակամա այցելուն դրանում համոզվում է, ձեռքը հպելով մեղավորներից մեկի շքեղ զգեստին: Այն, ինչն ինքը ոսկի էր համարում, այրում է նրա ձեռքը, և այրվածքի հետքը մնում է:

Իշխանին անասելի ապշեցնում է այս պատմությունը՝ հատկապես իր զրույցի գաղտնիքների մերկացումը: Նա կարծել է, թե այդ գաղտնիքը միայն իրեն է հայտնի: Այս ամենը նրան այնպես է ցնցում, որ նա որոշում է ուղղվել ու սկսում է նրանից, որ ազատ է արձակում այդ դժբախտին, որին բանտ էր նետել իր շանը սպանելու համար: Բայց թշվառին չի վիճակվում իր ազատագրման պարգևած ուրախությունը վայելել: Նրան այն աստիճան էր ապշեցրել դժոխքը, որ մինչ ի մահ չի կարողանում ազատագրվել այդ ապշահար վիճակից: Նրա կերպարանքն այն աստիճան է փոխվում, որ երբ տուն է մտնում, կինն ու երեխաները նրան չեն ճանաչում: Դրանից հետո նա շատ քիչ է ապրում:

Տիրելով մարդուն՝ սատանան սովորաբար նրա մարմնին իր կնիքն է դնում: Միջնադարյան դիվաբանները շատ լրջորեն քննության են առել այդ սատանայական կնիքների խնդիրը: Դիվաբան Ժակ Ֆոնտենը նույնիսկ այդ թեմային նվիրված հատուկ գիրք է գրել՝ «Դատողություններ կախարդների նշանների ու իսկական դիվահարության մասին»:

Սատանայի հետ մարդու կապի մասին վկայող ամենասովորական նշանը համարվել է նրա մարմնի որոշակի մասերի կատարյալ անզգայությունը: Մարմնի այդ մասերը ծակելու, այրելու, կտրելու դեպքում մարդը ոչ մի ցավ չի զգացել: Ավելին, ծակծկված կամ կտրված մասերից արյուն չի հոսել:

Բարեպաշտ Ֆոնտենն իր գրքում խոսում է սատանայական այդ նշանների մասին.

«Սատանան այդ նշանները կախարդների մարմնին է դաջում ոչ թե միայն նրա համար, որպեսզի հնարավոր լինի նրանց զանազանել ու ճանաչել՝ ինչպես հեծելազորային ջոկատների հրամանատարները ճանաչում են նրանց, ովքեր իրենց ջոկատի մեջ են մտնում, այլ հանուն նրա, որպեսզի ի ցույց դնի իր հպարտությունը, իր ձեռք բերած իշխանությունն այն տարաբախտ մարդկանց վրա, որոնք հանձնվել են նրա նենգությանն ու խարդավանքին»:

Սույն հոդվածի սկզբում հիշատակված պատեր Լյուդովիկոս Գոֆրիդը, որ պայմանագիր էր կնքել սատանայի հետ, խարույկ է հանվել: Այդ հոգևորականի վրա սատանան երեսունից ավելի կնիք է դրել: Պայմանագրի բովանդակությունից նկատելի է, որ երկու ճակատով վտանգավոր խաղի մեջ մտած Աստծո այդ սպասավորը հիմնականում ցանկացել է, սատանայի աջակցությունն ստանալով, հագեցնել իր սեռական անհագուրդ կիրքը:

Երբեմն սատանայի կնիքի տեղեր են համարվել կախարդների, վհուկների կամ սովորական մարդկանց մարմնի այն մասերը, որոնց վրա չարը դրել է իր մատանու դրոշմը: Երբեմն այդ երևույթին «քաջագիտակ» դատավորներն այդ կարգի կնիք են համարել տարատեսակ առարկաները: Օրինակ՝ 1591 թվականին բռնում ու դատում են 80-ամյա մի գեղջկուհու: Ըստ դատավորների՝ նա վհուկ է եղել, և նրանք դա ապացուցել են «անհերքելի» եղանակով: Բավական է եղել ասել, որ ծեր կնոջը տեսել են վհուկների գիշերահավաքում, և ոչ մի երդում կնոջը չի փրկել: Խեղճ կինը ստիպված է եղել «խոստովանել», որ մասնակցել է այդպիսի հավաքի ու դատավորներին ցույց է տվել երկու կտոր մոմ: Դատավորներն ուշադիր զննել են այդ մոմերը և դրանցում չեն հայտնաբերել վկայություն տվող մարդկանց հայտարարած նյութերը: Եվ դա պատահական չէր, եթե հաշվի առնենք, թե ծեր կինն ինչ ճանապարհով է ձեռք բերել մոմի կտորները: Բանն այն է, որ նա, երբ բանտարկված է եղել, սատանան հայտնվել է նրան կատվի կերպարանքով: Հարցաքննություններից լիովին ընկճված կինը նրան ասել է, թե այլևս չի ուզում ապրել: Այդ ժամանակ սատանան նրան այդ երկու կտոր մոմն է տվել՝ խորհուրդ տալով դրանք ուտել: Ասել է՝ եթե ուտես, ցանկությունդ կկատարվի: Բայց, չգիտես ինչու, ծեր կինը մտափոխվել է և այդ խորհրդավոր մոմի կտորները ներկայացրել է դատավորներին: Խեղճը, երևի, հույս է ունեցել, թե իրեն կխնայեն: Բայց այն ժամանակներում այդպիսի հույս տածելը լիովին անհիմն է եղել:

Bu gönderiyi tanıtın
Makaleyi yayınlamağı hakkında bilgiler veriyoruz Basın sekreteri. Basın sekreteri projenin içinde.
Abone ol ve malalelerin yayınla:
Beğenmek
1
Beğenmemek
0
4221 | 0 | 0
Facebook