Makaleler

Համակարգային առումով ոչի՛նչ չի փոխվել ու չէր էլ կարա փոխվեր, քանի դեռ գոյություն ունի սերժական կեղծիքներով, բռնի ուժով քվեարկված ու ընդունված ՀՀ Սահմանադրությունը, որը փաստացիորեն ճանաչվելա ԼԻԲԵՐԱԼ Նիկոլի ու նրա թիկունքում կանգնած նույնչափ ԼԻԲԵՐԱԼ խմբավորման կողմից: Էդ սերժական Սաահմանադրությունը ողջունելա Վենետիկյան հանձնաժողով կոչվածը, այսինքն՝ Արևմտյան էն հուդայական մաֆիոզ թևի ներկայացուցչությունը, որի թիկունքում կանգնած քաղաքականություն պատվիրող հուդայական բանկիրները, կորպորացիաների տերերը Երկիր մոլորակի ռեսուրսները իրանց ձեռներում համակենտրոնացնելու խնդիրներ են դրել: Բա էդ տեսակ Սահմանադրությանը ո՞նց կարելիյա չողջունել, եթե դրանով սահմանվում են լեգալ թալանի սկզբունքները: Թերևս, Հայաստանում էդ մաֆիոզ թևի խնդիրները կարելիյա ավարտված համարել թե՛ փաստացի, թե՛ իրավաբանական տեսանկյուններից: Մասնավորապես, վաղուցա, ինչ մեր հանքերը, նրանցից ստացվող միլիարդների հասնող եկամուտը չի ծառայում ազգին, ժողովրդին, այլ ծառայում են բացառապես մասնավոր կորպորացիաներին: Ու էդ վիճակը ամրագրվածա Սահմանադրությամբ, ինչի մասին արդեն համապատասխան սահմանադրական հոդվածը ցույց եմ տվել:

Հետևաբար հռոմեացի Կատոն Ավագի նման պետքա ամեն հարմար ու անհարմար առիթով ասվի, որ. ՝՝Կարթագենը պետքա ավերվի՝՝, այսինքն պտի անվավեր՝ չեղյալ հայտարարվի սերժական Սահմանադրությունը: Պետքա անցում կատարվի ժողովրդին իսկականից ծառայող ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՆԸ: Մենակ էդ դեպքում հնարավոր կլնի համակարգային - ստրատեգիական ձևով հարցեր լուծել: Սերժա - ռոբական սահմանադրությամբ տեղիյա ունենում երկրի անպատիժ թալանը ու դրա դեմը առնել չի ստացվի և ոչ մի կերպով: Այլապես ո՛չ մի տեսակ տրամաբանություն չի գործում, թե ո՞ր իրավունքով էսինչ կամ էնինչ հանքի շահագործումը, հանքանյութի արտաքին վաճառքից ստացված շահոււյթի տնօրինման իրավունքով հանդերձ պետքա պատկանի էսինչ կամ էնինչ ընկերությանը, ով ներկայացնումա ինչ որ մի մասնավոր անձ ու օլիգարխ: Ըտեղ չկա՛ ոչ տրամաբանություն, ո՛չ էլ՝ բարոյականություն: Սահմանադրության մեջ պետքա հստակորեն ասվի, որ. ՝՝Հանքը պատկանումա տվյալ ազգին, տվյալ հասարակությանը, որը ապրումա Հայաստան կոչվող իրավա - քաղաքական կազմավորման՝ պետության մեջ՝՝:

Ինչ վերաբերումա հանքանյութի վաճառքին, էդ պետքա խիստ սահմանափակել: Հանքանյութը էդ երկրի ստրատեգիական հումքնա, նրա ներկան ու ապագան: Հետևաբար, վաճառել հանքանյութը երկրից դուրս նշանակումա վաճառել երկրի՝ ժողովրդի ներկան ու ապագան: Հանքանյութը պետքա սպառվի առավելապես երկրի ներսում՝ նրա ներքին կարիքների ու ամեն տեսակ շինարարության համար: Ըստե՛ղա Հայաստանի ներկան ու ապագան, այլ ոչ թե սերժական տխմար ծրագրով հարուստների՝ նոր օլիգարխների հրավիրելը, որոնք իբր պտի աշխատատեղեր ստեղծեն, բայց ժողովրդին պատկանող հանքերի փաստացի թալանը շարունակվի...

Բացի էդ, էսօրվա սերժական Սահմանադրությամբ հստակ հռչակվածա, որ Հայաստանում ընդունվում են տնտեսավարման լիբերալ մեթոդները, այսինքն տիրապետում ու ճանաչվում են լիբերալ հարաբերությունները: Նման տեսակ սահմանումը կատեգորիկ անընդունելի բանա: Նախ պետքա էս լիբերալիզմից հրաժարվել: Գոնե ստրատեգիական հանքարդյունաբերության, ծանր ու թեթև արդյունաբերության ոլորտներում լիբերալիզմը պետքա իսպառ բացառվի: Ընդեղ, որդեղ նպատակահարմարա սեփականության մասնավոր ձևը պահպանելը, դրան ոչ մի խոչընդոտ պետք չի ստեղծել: Թող ռեստորանային - սրճարանային բիզնեսը, մանրածախ բիզնեսը գտնվի մասնավորի մոտ: Էդ նույնիսկ ողջունելիյա: Բայց երկրին մեծ եկամուտ բերող ոլորտները բացի հանքարդյունաբերությունից, պետքա պետության տիրապետության տակ գնտվի: Պետքա ակոհոլային խմիչքների, ծխախոտի ՎԱՃԱՌՔԻՑ ստացվող եկամտի առնվազն 80 % - ը ՄՈՒԾՎԻ ՊԵՏԲՅՈՒՋԵ:
     Այլապես լիբերալ մեթոդոլոգիայով Հայաստանի ընդերքը անպատիժ թալանվումա արդեն շուջ 25 տարի, որից պետական բյուջե հասնում են ընդամենը գրոշներ, իսկ բնակչության գրպանը նոււյնիսկ գրոշ չի մտնում աշխատավարձերի, թոշակի ու այլ տեսակ նպաստների տեսքով:

Պետքա շտապ մոբիլիզացնել երկրի տնտեսությունը: Պատմությունը մեզ իրա պրակտիկ օրինակներրով ապացուցումա, որ մոբիլիզացված տնտեսությունը գործումա տնտեսական հրաշքներ: Տնտեսության մոբիլիզացիայի դեպքում կլուծվեն հազար ու մի կենսական խնդիրներ՝ բնակարանաշինության, աշխատավարձերի, ենթակառուցվածքների ու հազար ու մի տեսակ սպասարկման հարցերը: Եթե մենք չմոբիլիզացնենք մեր տնտեսությունը, նշանակումա հավիտյանս ապրելու ենք վատ, մի կերպ գոյություն քարշ տալով, փաստացի՝ ստրկական վիճակում:

Լիբերալ հարաբերություններ պրոպագանդող, դասավանդող վայ - տնտեսագետներին պետքա տեղնուտեղը հեռացնել բոլոր տեսակ պետական հաստատություններից: Իրանց տեղը աղբանոցնա:

Իսկական, բայց դեռ տեղի չունեցած հեղափոխությունը առջևումա: Բայց էդ էն ժամանակ տեղի կունենա, երբ մարդիկ կհասկանան, որ Նիկոլը սովորական իշխանությունների հետույքը փրկող իրավաբանական խրտվիլակա, ում ձեռը էսօր սղմում են բոլոր հակաժողովրդական ուժերը, ովքեր նախկինում ու հենց հիմա զբաղված են նույն թալանով: Էդ էն ժամանակ կլնի, երբ կհրաժարվենք կործանարար լիբերալիզմից, առավել ևս՝ լիբերալ - նիկոլական թայֆից, որոնք էկել են, որ ներկայացնեն ընդամենը սպեկուլյանտ բուրժուազիայի շահերը, որոնք կազմում են ազգի ներսում մի շատ չնչին տոկոս ու որոնց պտի լիբերալ ստրկության վաճառվի ամբողջ մեծամասնությունը՝ ժողովուրդը, այսինքն էն, ինչը որ կատարվելա վերջին 26 տարվա մեջ:
    
    
     Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
    
    
     Շվեդիա, Էնշոփինգ
    
    
     15.05.2018