Ա՜խ, քո «մո՜տը» այնքա՜ն հեռու
Խոցոտում է ինձ,
Ա՜խ, քո «հեռուն», որ այդքան մո՜տ
Ինձ չի՛ ասում ոչինչ:
Ուրի՜շ լեզու ունի սիրտը
Եվ բառե՜րն են անծանոթ,
Ուրիշ ցա՜վ է սեղմում գիրկը
Լինի հեռո՜ւ, լինի մոտ…
Ու թվո՜ւմ է ուրիշ մի սիրտ
Սի՜րտդ է մտել ու կծկվել,
Որպես երկնից ընկած բարի՜ք
Այն չե՛ս կարող անտեսել:
Սակայն սի՜րտը սրտի ներսում
Տրոփյո՜ւն է կրկնակի,
Լինի մոտի՜կ, լինի հեռո՜ւ
Ցավեցնո՜ւմ է անհարկի…
Բայց առավել ցավեցնո՜ւմ է,
Երբ լինում է միայնա՜կ
Ու միայնակ թպրտո՜ւմ է՝
Ասես ծա՜նր բեռան տակ:
Ի՞նչն է հաճո՝ չես հասկանում
Լռությո՞ւնը, տրոփյո՞ւնը այդ օտա՜ր,
… Լռության պե՜ս տրոփյո՜ւնը
Ունի բուրմո՜ւնք, ունի՜ համ:
Տրոփում է քո բուրմո՜ւնքը,
Սրտումս՝ խուլ մի կարոտ,
Մի նոր ե՜րգ է երգում սիրտս ՝
Այդքան հեռո՜ւ, այդքան մոտ…