Ես լուսնի նման մի մո՜ւթ էակ եմ,
(Մութ բառի վրա գուցե ծիծաղես)
Իմ արծաթ լույսը քո արտացոլա՜նքն է-
Խնդրո՜ւմ եմ հանկարծ
Չարտասվես:
Թե որ արտասվես ու անձրև տեղա
Լուսինը թրջվի արցունքից,
Ես լուսնի նման մի մութ էա՛կս
Կանհետանա՜մ, կչքանամ
Աշխարհից:
Ի՜նչ խոսք, թո՜ւյլ եմ, կո՜ւյր եմ, տկա՜ր
Առանց արև-աչքերիդ,
Թույլ տուր գոնե վերջի՜ն անգամ
Փարվեմ գիշեր-վարսերիդ:
Գոնե դառնամ ամպի՜կ մի մութ
Արցունքահամ մարմնով,
Կամ էլ շքե՜ղ մի մայրամուտ-
Լուսավորեմ գիշերով:
Իմն ու քոնը Լուսի՜նն է ծեր,
Որը միշտ կա՝ ցերեկո՜վ թե գիշերով,
Ա՜խ, Լուսինը թե չլիներ՝
Կարտաասվեի, միայն ա՜չքդ լիներ չոր:
Ս.Ումառ-Հարությունյան
