Makaleler

Շիա - ֆեմինիզմը էդ տանը մնացած, արդեն՝ ուզող չունեցող, կամ իրան ուզողներին խառը ուղեղի պատճառով բոլորին անուն դրած` մերժած, վախերով ու անվստահությամբ ապրող, վաղուց կին կոչվելու համար պիտանի, բայց դեռևս կույս, նաև՝ ոչ կույս աղջիկներն են, որոնք կատու, շուն պահելու ու պաչելու փուլում են գտնվում, մի ռիսկային գոտում, որոնց սպառնումա միայնության մեջ դիմավորելը ոչ էնքան հեռու ապագայում սպասվող ծերությունը ու մինչև ծերությունը ահագին դրական զգացմունքներ չապրելու տխուր հեռանկարը:

Կարծում եմ կհամաձայնեք, որ տանը մնացած՝ չամուսնացած աղջիկը սարսափելի արարած ու ողբերգությունա հանդիսանում թե՛ մերձավորների, թե՛ հասարակության համար: Տանը մնացած աղջիկը, որը վաղուց պտի կին կոչվեր, էրկու ճանապարհ ունի. կամ դառնա մեկի պո*նիկը, փողոցային, զանգովի մարմնավաճառը, ում դեմքը հարևանները տեսնում են տարին մի անգամ, քանի որ սաղ ցերեկը քնումա, որ գիշերով հելնի գորձի, կամ էլ՝ մնա տանը ու շրջապատի կյանքը կրծոտի իրա պահանջներով, որը սեռական էներգիայի չպարպվածության արդյունքա: Խնդիրը է՛լ ավելիյա բարդանում, երբ էդ ամենին գումարվումա ֆեմինիստական կեղծ իդեոլոգիայի կրելը: Այ հենց էս կոչվումա ՇԻԱ ՖԵՄԻՆԻԶՄ, որի ներկայացուցիչների հետ գործնականում որևէ կոմպրոմիս ու համաձայնություն՝ անհնարին բանա:

Սա շիա - ֆեմինիստների անխուսափելի ճակատագիրնա, ովքեր եթե չփոխեն կյանքի հանդեպ իրանց թյուր պատկերացումները ու չվերանայեն հենց իրանց անձը, թե իրանցից իրանք ի՛նչ են ներկայացնում, ընթացքն ու վերջը՝ տխուրա:

Համաձայնեք, որ ՄԱՐԴ կոչվածը չի կարա էդքան լիրբ, էդքան կատարյալ, էդքան սիրուն ու լավը ըլնի, որ իրան ուզողների մեջ սաղ տղերքին անուն կպցնի ու վերջում մնա տանը, իսկ տղամարդուն ու նրանից ունեցած էրեխուն պաչելու փոխարեն կատու կամ՝ շուն գրկի ու պաչի: Սա շատ լուրջ ու ցավալի խնդիրա ու միաժամանակ՝ դիագնոզա:

Պետքա գիտակցել, որ ամեն մի չամուսնացած աղջիկ իրա ցից պահած քթով հանդերձ հանդիսանումա նույն չափ չամուսնացած տղամարդու դժբախտության պատճառը, եթե նկատի ունենանք էն քրիստոնեական փաստը, որ մի տղամարդուն մի կնիկ, իսկ մի կնգան՝ մի տղամարդա հասնում: Պատասխանատվության առյուծի բաժինը էս հարցում ես դնում եմ կնոջ ու աղջկա վրա, քանի որ իրա ձեռը ուզողը տղամարդնա, իսկ ինքը ՄԵՐԺՈՂՆԱ: Էս հիմքերով աղջկա կողմից տղամարդուն մերժումը համալրումա նաև ամուրի տղամարդկանց շարքերը ու նույնչափ ծանր հետևանքներա թողնում իրա ձեռն ու ոտը խնդրած տղամարդու համար: Քիչ տղամարդ չկա, որ կախվել կամ կամուրջից իրան քցելա զուտ մերժվելու պատճառով: Ճիշտա, էդ քայլը տղամարդկության սկիզբն ու վերջը չի ու ճիշտ չեմ գնահատում, բայց ամեն դեպքում, որպես պատճառ ու հետևանք ու որպես պրոբլեմ՝ արժանիյա ուշադրության:

Շիա ֆեմինիզմի՝ որպես հասարակական երևույթի պրոբլեմը գալիսա նաև նրանից, որ աղջիկը չի կարողանում ճանաչել, հետևաբար` կողմնորոշվել իրան ուզող տղամարդուն: Ավանդութային հասարակության մեջ խնդրի լուծումը կար, երբ աղջկա փոխարեն հերն էր վճռում, թե ով կարա իրա դստեր համար ամուսին ըլնի: Սա ըստ իս, արդարացված, տրամաբանված ու ճիշտ ձև էր:
     Այլապես հայտարարում են, թե սիրում էր, բայց հանդիպեց հարբեցողի, սիրում էր, բայց հանդիպեց անբանի, սիրում էր, բայց հանդիպեց հաշիշամոլի, ով դրանց գումարած նաև կարա ԱՆՏԵՂԻ ծեծ տա: Անտեղին՝ ընդգծած, քանի որ տեղին հասցված մուշտիյի օգտակարության ու անհրաժեշտության մասին արտահայտվել եմ ժամանակին ու ըստեղ չեմ կրկնվի: Մենակ կհիշացնեմ, որ կինը մազոխիստիկ արարածա ու իրա ուզած ՈՒԺԵՂ ՁԵՌՈՎ տղամարդու պահանջը պետքա նաև հասկանալ ուղիղ՝ ուղղակի քոթակվելու իմաստով: Բա ոնց, կինը, որքան էլ որ մարդ չի կոչվում լեզվամտածողության մեջ, այդուհանդերձ, որպես մարդ, առարկայական, լավ էլ պրագմատիկ մտածողություն ունի: Բայց չշեղվենք բուն քննարկվող պրոբլեմից:

Այսինքն, նշվածից ստացվումա, որ որոշ դեպքերում մինչամուսնական սերը` որպես զգացմունք, խանգարումա աղջկան երջանիկ ըլնել, իսկ հետո ասում են, թե կարևորը սիրելով ամուսնանալնա: Չհակադրենք սերը ու ամուսնությունը իրար: Մարդ կարա հա՛մ սիրելով ամուսնանա, հա՛մ էլ՝ երջանիկ ըլնի: Ասածս նաև կոնկրետ շիա ֆեմինիզմի որոգայթում հայտնված աղջիկների մասինա, ովքեր տանն են մնացել ու չեն կարողանում կատարել իրանց ընտրությունը:

Հոր ընտրության ժամանակ, եթե իրա ամուսնուն կինը ըտենց էլ չկարանար սիրել, ինչը մեծամասամաբ շատ քիչ հանդիպող բանա, գոնե մայրանալու երջանկությունը կիմանար ինչ բանա: Իսկ էսօր, երբ կանայք օգտվում են անգամ իրանց ազատ ընտրության իրավունքից, որ իբր երջանիկ իրանց զգան, օգտվում են նաև իրանց չամուսնացած ըլնելու իրավունքից, ինչը ավելի մեծ դժբախտությունա թե՛ իրանց, թե՛ հասարակության համար:

Հոր կողմից աղջկա համար փեսացույի ընտրելը ճիշտա նախ և առաջ զուտ պրակտիկ հոգեբանության տեսանկյունից: Ասենք, աղջիկը կարար սիրահարված ըլներ ու որպես կանոն նման դեպքում չնկատեր, որ ասենք տղեն հարբեցող ու պլանքյաշա, դրան գումարած էլ` պոռոտախոս, դատարկախոս անբանի մեկնա, ով մենակ կարացելա իրան որպես լավը ներկայացնել, իսկ իրականում` փթիրա: Հերն էլ հո իրա աղջկա նման սիրահարված չի, որ չկարողանար էրկու բառ փոխանակելուց հետո հասկանա, թե դիմացը կանգնածը ովա. պատասխանատվության զգացումով տղամարդա, թե էշ, լիբերաստ գյադայա: Նման անկողմնակալ աչքի դերը հենց հոր` ավելորդ ու խանգարող զգացմունքներից զերծ աչքնա էղել, ով նախապատվությունը տվելա մեծամասամբ հասկանալի, պարզ, առանց ավելորդ ֆռռիկների, աշխատասեր, ոչ հարբեցող, չափած - ձևած, հավասարակշիռ անհատին: Կնգա ֆլիրտը հաճախ իրան խանգարումա ուղղակի ու լուրջ ձևով հասկանա, թե ովա դիմացինը: Ֆլիրտը կեղծավորությունա տեղով մեկ ու դրանից լավ արդյունք ու ճանաչողություն ակնկալելը հիմարությունա: Այլապես պատահական չի էն, որ երբեմն խելացի, ինտելեկտուալ, լավ ու մակարդակով աղջիկը բաժինա դառնում մի ինչ որ տեսակ քաղաքաբնակ ՉՈԲԱՆԻ, տգետի, պոռոտախոս - պարծենկոտի, հարբեցողի ու պլանքյաշի, որի նման կերպարը լրիվ սխալ ընկալումա թողել աղջկա մոտ, իսկ համատեղ կյանքը լրիվ այլ բանա ցույց տվել:

Շիա - ֆեմինիստները թող առանց ամաչելու դիմեն իրանց հորը: Այ էդ հարցում կարա օգնի աղջկան իրա հոր` զգացմունքներից զերծ օբյեկտիվ աչքը:

Պսակեցին Մարոյին տվին չոբան Կարոյին:
     Միգուցե հիմքե՞ր կային...
     Անշու՛շտ կային:

Նախ, չոբան ասածը էդ արհեստ ու զբաղմունքա, այլ ոչ թե մարդու բնույթնա: Երկրորդ՝ Թումանյանին դուք լավ չեք հասկացել: Մարոյի նման չկայացած պո*նիկին տվին նորմալ, արհեստ ունեցող, աշխատասեր Կարոյին, տո հլը իրանից էլ միլիոն գլուխ բարձր ու կայացած տղամարդուն՝ հավան չեղավ, չուզեց մտնի ընտանիք ու ընտանիքում ապրի, ուզեց դառնա՝ պո*նիկ: Դե, հերն էլ նմանին չընդունեց էլ հետ: Եթե հերը ընդուներ Մարոյին, կնշանակեր, որ մի պո*նիկ էլ ինքնա: Թասիբից գոնե տղաՄԱՐԴԻԿ ավելի լավ են հասկանում: Նկատել տամ, որ Թումանյանը բացարձակապես գեթ մեկ թթու խոսք չի ասում Կարոյի մասին:

Ի դեպ, մարոյական դեպքերը էղել են բացառություններ: Պարզա, որ Թումանյանը, նման մի բացառությունը նկարագրելով, ուզեցելա ցույց տա կնգա օրինաչափ բնույթը: Ինքը՝ Թումանյանը, կանանց հետ շփվելու բավականին մեծ պրակտիկ փորձա ունեցել: Հենց ընենց բաներ՝ չէր գրի:

Հաշվարկով ամուսնություններ ասվածը մեծամասամբ ընկալվումա էսօր նյութական իմաստով ու բացարձակապես նկատի չի առնվում մարդու ԱՐԺԱՆԻՔՆԵՐԻ հաշվարկումը: Իմ համար հենց էդ հաշվարկնա կարևոր, այլապես նյութականը վերջին հաշվով գալիսա հենց մարդու արժանիքներից: Արժանիքներ ունեցող մարդը երբեք սոված, տկլոր չի ապրի ու իրա ընտանիքը սոված ու տկլոր չի պահի: Եթե մարդու արժանիքները նկատի առնվեն, ապա նման դեպքում ոնց էլ չլնի սեր ասածը առաջ կգա համատեղ կյանքի ընթացքում:

Հիշացնում եմ. սա իմ տեսակետնա տվյալ ՊՐՈԲԼԵՄԻ շուրջ ու ոչ մի կերպ չի հավակնում դառնալ անժխտելի ու բացարձակ բոլորի համար ու բոլորի փոխարեն: Ապրեք ու քթեք ձեր իմացած երջանկությունը: Բայց խոստովանեք, որ ՇԻԱ ՖԵՄԻՆԻԶՄԸ դասական ֆեմինիզմից եռակի մեծ չարիքա:

Հ.գ.

ՇԻԱ ՖԵՄԻՆԻԶՄ տերմինի հրապարակախոսական շրջանառության համար պարտական եմ իմ լավ ընգերոջը՝ Petrossian Hratch- ին, ով անտեղի բան երբեք չի ասել: Տերմինը էն աստիճան դիպուկ ու ճիշտ արտացոլեց իրականությունը, որ ես տեղնուտեղը փոխեցի էս հոդվածի սկզբնական ու լրի՛վ անպիտան վերնագիրը: Մեծ շնորհակալությունս Petrossian Hratch - ին:
    
    
    
     Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
    
    
     Շվեդիա, Էնշոփինգ
    
    
     08.01.2018