-1-
Ես մենա՜կ չեմ՝
Ինձ հետ իմ Խո՜հն է
Ու գիշերվա աչքերը մո՜ւթ, խաբեբա,
Է՜հ, մտածում եմ կարդացողն ո՞վ է
Այս ո՜ւշ ժամին գիշերվա…
***
Անծանոթ մի դո՜ւռ է թակում Խոհս,
Ո՞ւմ է որոնում, ի՜նքս էլ չգիտեմ,
Կարծես դժո՜խք է ինձ հետ անցնող օրը-
Ուզում է ինձնից մի կերպ ազատվել:
***
Թե ո՞վ է հեծնել Խոհիս գավակին
Եվ ո՞ւր է քշում այս ժամին մթար,
… Կարծես թե մո՜ւթն է գրկած զավակին
Փախչո՜ւմ է, հեռանո՜ւմ ինձնից քայլ առ քայլ:
***
Վազում եմ Խոհիս ստվերի հետքով,
Չե՛մ ուզում ետ ընկնել նրանից,
Մթա՜նն եմ բռնում հոգնած ձեռքերով-
Փորձում եմ կառչե՜լ սեփական Խոհից:
***
Խոհիս նորածին մարմինը գրկա՜ծ
Դառնացած կո՜ւրծքս եմ փորձում տաքացնել,
Գիշերվա ձայնով թա՜նձր մի հառաչ
Փորձում է Խոհս ինձանից խլել:
***
Կրծքիս, շոյո՜ւմ եմ գլուխը Խոհիս,
Ուզում եմ գիշերը երկարի այնքա՜ն,
Որ մինչ լուսաբաց փոքրիկ իմ Խոհից
Ծնվի լիարժեք պատասխան…
-2-
Տո՜ղն է դիմադրում Խոհին թե՞ Խոհը տողին,
Աչքերս հոգնե՜լ են, մտքե՜րս են հոգնել,
Խոհս էլ չի՛ ուզում ենթարկվել թղթին՝
Ուրի՜շ տողերի արանքում պառկել…
***
Խո՜հս՝ այլանադակ մի խանդո՜տ տիպար,
Կպե՜լ է ինձնից ու պո՛կ չի գալիս,
Թե ի՞նչ է ուզում կյանքից իմ դաժան
(Ասա՛ դե Խո՜հ ես, տե՛ղդ վեր ընկիր…)
***
Միթե՞ չե՛ս տեսնում, խառնո՜ւմ ես մտքերս
Ճակատագրի ժլա՜տ ձեռքերը բռնած,
Քո խանդի ահից նույնի՛սկ երազներս
Դանդա՜ղ մահանում են աչքերիս առաջ:
***
Ո՞վ է աշխարհում տեսել նման բան,
Որ աչքիդ առաջ մա՜հը մահանա՛,
Մահը մահանա՞ - ասել կուզի կյա՜նք,
Խոհս ծիծաղո՜ւմ է ու չի՛ ենթարկվում
թղթին անկենդան:
***
Ապրե՜լ է ուզում, աստղերի՜ն նայել,
Գաղտնի՜ փսփսալ Լուսնի ականջին,
Ասե՜նք, դե Խո՜հ է, Խոհից ի՞նչ սպասել՝
Չի համակերպվում տողին ու հանգին:
***
Թղթի վրա է Խոհի գերեզմանը
«Աստ հանգչի մի Խոհ, Ծնավ…ու … մեռավ…»
Գուցե՞ այդպես է աշխարհի բանը՝
Մեռնո՜ւմ է Խոհը թե որ ի՜ր մասին
Ուրի՜շն իմացավ…
***
Ու մի՜նչ առավոտ ուղե՛ղս է լափում,
Հոգնա՜ծ ու տանջված փլվում տողերիս,
… Ու մի նոր Բա՜ն է Խոհիցս ծնվում
… Ու մի նոր ցա՜վ է ընկնում իմ ձեռքից…
.
