Makaleler

     Շնավարդը փուշը թողեց,
     Սիրտը թաղեց քարատակին,
     Մացառ ու թուփ տապը դաղեց,
     Լուրը տարան անառակին։
     Կոհակ-կոհակ ջուրը փախավ,
     Սյուքը դիպավ շաղախ վարդին,
     Ակնաղբյուրու՜մ նա թաք կացավ,
     Խորաթափանց ինչպես բարդին։
     Էդ կողմերում մի բանասաց
     Բառերի հետ խաղ էր անում,
     Սիրուհու հետ նա էլ կամաց
     Կույս աղբյուրի սերն էր քամում։