Պայծառ և տաղանդավոր երիտասարդ է Ալիկ Սարգսյանը, որի ամենամեծ նպատակն է` հայրենի հողը պաշտպանելով` կառուցել երկիրը:
Զինվորական ծառայության ընթացքում Ալիկը ստիպված է եղել ասկյարներից մեկին կյանքից զրկել պաշտպանելու համար հայրենիքի սահմանների ամրությունը:
Ծնվել է 1995 թ. Ներքին Դվինում, որտեղ էլ ստացել է միջնակարգ կրթություն:
Մարդամոտ, մարդասեր, աշխույժ Ալիկը հայրենասիրական ոգին կրել է դեռևս մանուկ հասակից:
Բանակ զորակոչվում է 2013 թ. դեկտեմբերի 19-ին:
«Ծառայությունն անցնում էր շատ լավ»:
Խնդրեցինք Ալիկին, որ մեզ պատմի այն միջադեպի մասին, երբ ստիպված է եղել թշնամու կենդանի ուժը ոչնչացնել:
«Թուրքերը չորս հոգով էին: Մենք սկզբից էլ տեղյակ էինք նրանց դիվերսիայի պլանի մասին: Երբ նրանք հասել էին Քարվաճառի անտառ, ես խփեցի մեկին, իսկ մյուս երեքին սպանեցին սպաները»:
«Ինձ շատ լավ զգացի այդ թուրքին սպանելուց հետո, - պատմում է Ալիկը: - Չէի մտածում, որ մարդ եմ սպանել: Մարդ չեմ սպանել, շուն եմ սատկացրել:
Ունեի կրտսեր սերժանտի կոչում, այդ դեպքից հետո ինձ պարգևատրեցին «Վազգեն Սարգսյան» մեդալով, նախարարը նվիրեց ժամացույց, իսկ գնդապետի կողմից ստացա 25 օր արձակուրդ»:
Այսպես մեր խիզախ համագյուղացին իր սխրանքով անառիկ պահեց մեր երկրի սահմանի իրեն վստահված հատվածը:
Մարիա ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ «Հայորդի» լրագրողական ակումբ
«Հայորդի» երիտասարդական, հոգևոր, մշակութային ամսաթերթ Թիվ 4, ապրիլ 2017թ.
