Մի տխուր առավոտ

12:57, pazar, 13 оcak, 2013

Առավոտ էր, Արմինեն որոշեց գնալ Սևակենց տուն, որպեսզի պատրաստվեն դպրոցի միջոցառմանը: Արմինեն թակեց դուռը, բայց ոչ ոք չեր բացում, շատ տխրեց քանի որ նա էր միջոցառման կազմակերպիչը և Սևակը չկա, բացի նրանից, որ Սևակը մասնակցում էր Արմինեի միջոցառմանը, նաև նրանք իրար սիրում էին արդե 3 տարի : Արմինեն անհանգստացավ, և զանգեց իր ընկերուհուն ՝Ալիսային:

-Ալո, բարի առավոտ Ալիսա կարող ես ասել Սևակի ընկերոջ՝ Արամի համարը:

-Բարի առավոտ, նրա համարը 014-25-25***է, իսկ ինչու:

-Կներես այժմ չեմ կարող ասել, շնորհակալություն, - ասաց Արմինեն և զանգահարեց Արամին:

Արամը չէր պատասխանում Արմինեին: Առավոտ էր: Արմինեն գնաց դպրոց, և տեսավ, որ Սևակը և Արմանը դասին ներկա չեն: Արմինեն նույնպես դասի չնստեց զանգահարեց Սևակի մայրիկին՝ հարցնելով թե գիտի ուր է Սևակը, իսկ նրա Մայրը անջատեց հեռախոսը:

Արդեն գիշեր էր, Արմինեն հոգնել էր, ուզում էր քնել բայց չէր կարողանում, նա անհանգստանում էր: Արմինեն որոշեց զանգահարել իր ամենամտերիմ դասընկերուհուն:

-Ալո, Լիլիթ կներես, որ այդքան ուշ եմ զանգահարում, մի հարց ունեմ, կարող է իմանաս Սևակի մասին տեղեկություն:

- Այո իհարկե- պատասխանեց Լիլիթը:

Արմինեն դա լսելով շատ ուրախացավ և հարցրեց:

-Իսկ նա որտեղ է:

-Սևակը քո ամենամտերիմ ընկերուհու անկողնում է:

-Մի վայրկյան, Ալիսայի:

-Այո հենց Ալիսայի, -պատասխանեց Լիլիթը:

Արմինեն լացելով գնաց Ալիսայի տուն, թակում էր դուռը բայց ոչ ոք չէր բացում, նա լուսամուտից ներս մտավ և ինչ տեսավ................

Սևակը Ալիսայի անկողնում էր, բայց Ալիսան նրա հետ չէր: Արմինեն միանգամից ապտակեց Սևակին, բայց Սևակը քնած էր, Արմինեն ամեն ինչ արեց որպեսզի արդնացնի, բայց ապարդյուն, Սևակը չէր զարդնելու, քանի որ նա անվերջ քնի մեջ էր : Արմինեն արդեն ուզում էր ինքնասպան լինել, բայց այդ ժամանակ Արամը ներս մտավ, կանգնացրեց Արմինեին այդ քայլից, Արմինեն չեր հանգստանում, Արմինեն և Արամը քարացած և վախեցած էին, նրանք արդեն 2 ժամ էր նույն դիրքով էին, և այդ ժամանակ ներս մտան Ալիսան և Սևակի մայրիկը:

Երբ Ալիսան և Սևակի մայրը մտան ներս, նրանք տեսան, որ երեքն էլ ուշաթափված են: Զանգահարեցին շտապ օգնություն, նրանց երեքին էլ հասցրեցին հիվանդասենյակներ: Իմանալով, որ Սևակը մահացել է, Արամի հետ ամեն ինչ լավեր, Իսկ Արմինեն տաքություն ուներ: Նա չէր խոսում, միայն թե նրա գեղեցիկ աչքերից հոսում էին արցունքները: Ալիսան զարմացել էր, որ Սևակը իր մահճակալին էր պառկել, նա ամենինչ պարզեց Արամից և զանգահարեց Լիլիթին:

Բայց Լիլիթը չէր պատասխանում: Նա շտապեց և գնաց Լիլիթենց տուն: Նա ասաց, թե ինչ գիտեր, որ Սևակը իր տանն է, իսկ Լիլիթը պատասխանեց, որ Ալիսան գնա Հյուսասյին պողոտա և որ ինքը 30 րոպեից այդտեղ կլինի: Ալիսան գնաց, բայց արդեն 2 ժամ էր ոչ ոք չկար և նա որոշեց գնալ տուն, բայց... Հենց այդ պահին նրան բռնի ուժով մի քանի տղա մտցրեցին նրանց մեքենան և տարան, իսկ թե ուր, դա ոչ ոք չգիտի...

Անցել էին օրեր, Արմինեն արդեն պատրաստվում էր գնալ դպրոց, բայց մեկ է նա ուրախ չէր, նա ամեն պահ ուզում էր ինքնասպան լինել: Երբ նա գնաց դպրոց, բոլորը սկսեցին նրա վրա ծիծաղել,

նա գնաց Լիլիթի մոտ և ասեց «ինչու են ծիծաղում », Լիլիթը քմծիծաղ տալով նույնպես հեռացավ, Արմինեի գեղեցիկ աչքերից նորից թափվեցին արցունքները և նա առանց որևէ բան ասելու հեռացավ, նա զանգահարեց Արամին, քանի որ Արամն էր նրա միակ հարազատը, Արամը միանգամից եկավ նրա մոտ, նրանք խոսացին իրար հետ հանգստացան, բայց ուր էր Ալիսան, Արմինեին այդ հարցը տանջում էր: Նա մտածում էր թե Ալիսան նույնպես նրան դավաճանել էր: Գիշեր էր, Արմինեն վերցրեց տետր և գրիչ ու սկսեց նկարել, նա նկարել շատ էր սիրում:

Լիլիթը ատում էր Արամին, Ալիսային, Սևակին և Արմինեին, քանի որ նրանք միշտ իրար հետ էին և իրար միշտ սիրում և հարգում էին, իսկ Լիլիթը այդպիսի ընկերություն չեր տեսել: Նա շատ ուրախացավ որ Սևակը մահացավ, Ալիսան գնաց և ալևս չի վերադառնա և նրան մնացել էր երկու քայլ կործանել Արամի և Արմինեի կյանքը: Այդ ժամանակ նա վերցրեց ատրճանակը և գնաց Արմինեի տուն, նա թակեց դուռը, Արմինեն բացեց, և հենց այդ ժամանակ Լիլիթը ատրճանակը պահեց Արմինեի վրա որպեսզի կրակի, Արամը մտավ ներս և տեսնելով դա, միանգամից վերցրեց լուսամուտին դրած ծաղկամանը և դրանով հարվածեց Լիլիթին, իսկ այդ ժամանակ ներս մտան ոստիկանները:Ոստիկանները տեսան, որ վնասվածքներ ունի Լիլիթը, և դա Արամն է արել, Արամին ձերբակալեցին իսկ Լիլիթին ոչինիչ չարեցին, քանի որ նրա հայրը բարձր պաշտոն ուներ ոստիկանությունում:Արմինեն բարձր ձայնով լացում էր, նրա կողքը մարդ չկար: Անցան օրեր...

Լիլիթը առավոտ շուտ եկավ Արմինեի տուն և ասաց Արամը բանտում կլինի իր ամբողջ կյանքում, Ալիսան կործանվում է, քո Սևակը մահացել է, իսկ դու մի մտածի, որ դու ինքնասպան կլինես և կգնաս Սևակի մոտ դու հոգեբուժարանում կմնաս մինչև կյանքիդ վերջը, և նա նրան բռնի ուժով ներարկեց, և այդ օրվանից Արմինեն տեղափոխվեց հոգեբուժարան:Լիլիթը հանգիստ ապրեց:

Bu gönderiyi tanıtın

Makaleyi yayınlamağı hakkında bilgiler veriyoruz Basın sekreteri. Basın sekreteri projenin içinde.
Abone ol ve malalelerin yayınla:

Beğenmek

Beğenmemek