Լու՜ռ էր ՝ ամեն ինչ լուռ էր: Լուռ էին աչքերս, լուռ էր օդն իմ շուրջը, լուռ էր անգամ մի՜շտ գոռացող հոգիս: Անսովոր լռություն էր, անսովոր խավար, որի մեջ ընդգծված էր քո նուրբ մարմինը: Անշարժ ես ՝ ոչ մի խոսք, ոչ մի քայլ, ոչ մի շարժում:
Անսովոր էր անգամ բույրդ, ասես չեմ զգացել երբևէ, չեմ ապրել:
Հանգի՜ստ և լուռ քայլերով մոտենում ես ինձ, ավելի մոտեցնելով բույրդ, ավելի մոտեցնելով քա՜ղցր աչքերդ ինձ:
Մոտենում եմ և ես ՝ ուժ չունեմ այլևս մտածելու, ուժ չունեմ անգամ տեսնելու ՝
- Այս հանգի՜ստ լռության մեջ միայն դու և ես, միայն քո մարմինն ու իմ աչքերը, միայն բույրդ, որն ասես խառնում Է ամեն բան ներսս:
Միայն քո մարմինը, այդ նու՜րբ մարմինը:
Հանկարծ զգացի այս անսովոր լռության մեջ ծա՜նր և կանչող շունչդ: մոտեցա և գրկեցի:
Թո՛ղ, ազատ թող մատներս, թող շոյե՜ն մեջքդ, թող զգան մարմնիդ ջերմությունը:
Շարունակությունը այստեղ ՝
https://www.facebook.com/Bazmabovandak
