Ես գիտեմ լացել,
Գիտեմ ողբաձայն հառաչել ու լալ
Իմ մեջ ամփոփվել ու ողբալ գիտեմ:
Ես գիտեմ լացել առանց արցունքի:
Ես գիտեմ ժպիտ նկարել դեմքիս,
Ու գիտեմ ժպիտ նվիրել մարդկանց:
Ես գիտեմ ցնծալ:
Ես հրճվել գիտեմ խոր արտասվելով:
Սակայն որտեղից իմ մեջ այսքան լաց,
Արնահամ թախիծ ու վիշտ լուռ ու մունջ:
Ես գիտեմ լացել
Ես պիտի ողբամ,
Բայց հրճվում եմ ես և ուրախանում,
Կարծես հակառակ երջանկությանը:
Ես երջանիկ եմ
Որ լացել գիտեմ առանց արցունքի,
Որ ողբալ գիտեմ ժպիտի ներքո
Ու ժպիտի տակ:
Ծաղրածուներին միայն բնորոշ
Ես գիտեմ տխրել դեմքիս նկարված լայն ժպիտի տակ:
Հառաչել գիտեմ զիլ ծիծաղելիս
Ու դժբախտանալ երջանկացնելով:
Ես երջանիկ եմ, որ լացել գիտեմ:
© Արարատ Բայազետցի
