1715 թվականի սեպտեմբերի 1-ին, առավոտյան ժամը 08: 15-ի սահմաններում, «Արև արքա» -ն մահացել է ստորին վերջույթի սուր իշեմիայից, որն առաջացել էր անոթների խցանման և 76 տարեկանում սկսված ստորին վերջույթների փտախտի պատճառով: Նա շրջապատված է եղել իր պալատականներով։ Մահամերձ վիճակը տևել է մի քանի օր։
Յոթանասուներկու տարի և հարյուր օր գահակալած միապետն իր հպատակներից շատերի համար դարձել էր ավելի ու ավելի հեռավոր մի անձնավորություն: Դեպի Սեն Դընի թափորի հետևից շատերը նույնիսկ սուլել են ու ծաղրական խոսքեր ասել: Երբ Պրուսիայի Ֆրեդերիկ Վիլյամ Առաջին թագավորը տեղեկացվել է Լյուդովիկոս 14-րդի մահվան մասին, իր շրջապատին հայտարարել է. «Պարոնայք, թագավորը մահացել է»:
Հանգուցյալ թագավորի մարմինը դրվել է Սեն Դընի եկեղեցու Բուրբոնների անձավի դամբարանում: 1793 թվականի հոկտեմբերի 14-ին ֆրանսիացի հեղափոխականները նրա գերեզմանը պղծել են, իսկ նրա մարմինը նետվել է եկեղեցու հյուսիսային մասում փորված մի փոսի մեջ, որտեղ նետվել են նաև այլ թագավորների ու ազնվականների աճյունները:
19-րդ դարում Ֆրանսիայի թագավոր Լուի-Ֆիլիպ Առաջինը պատվիրել է, որ Սեն-Դենիի Բուրբոնների հուշահամալիրում հուշարձան կառուցվի ի հիշատակ Լուդովիկոս 14-րդի: Այն կառուցվել է 1841-1842 թվականներին։ Կենոտաֆը (դատարկ դամբարանը) նախագծել է ճարտարապետ Ֆրանսուա Դեբրեն՝ օգտագործելով տարբեր ծագման մի քանի քանդակներ. կենտրոնական մեդալիոն, որը ներկայացնում է թագավորի դիմանկարը կիսադեմով՝ շրջապատված Առաքինությունների երկու ֆիգուրներով, որոնք բերվել են Լիզիեի եպիսկոպոս, կոմս Գիյյոմ դը Վարի գերեզմանից: Գագաթին 18-րդ դարում քանդակված հրեշտակ է, որը բերվել է Պիկուսի եկեղեցուց: Քանդակների այս հավաքածուի երկու կողմերում դրված են կարմիր մարմարից չորս սյուներ, որոնք բերվել են Սեն-Լանդրի եկեղեցուց:
Լյուդովիկոս 14-րդը (1638-1715) բազմաթիվ ծաղրական «տապանագրերի» է արժանացել: Ահա´ դրանցից մեկը.
«Այստեղ ննջում է մեր անպարտելի թագավորը,
Որը մեռավ հանուն հավատքի:
Նա մեռավ այնպես, ինչպես ապրում էր,
Չթողնելով մեզ քառորդ էքյու» ։
Իսկ նրա դագաղին հետևյալն է գրվել.
«Այստեղ Լյուդովիկոս 14-րդի՝ Աստծո ողորմածությամբ Ֆրանսիայի և Նավարայի խորապես քրիստոնյա թագավորի մարմինն է, որը մահացել է 1715 թվականի սեպտեմբերի առաջին օրը, Վերսալի իր պալատում»:
