Մ.թ. 3-րդ դարի հույն գրող Պավսանիասը շատ է ճանապարհորդել ու այդ ճանապարհորդություններից ստացած տպավորությունների հիման վրա գրել է 10 գրքից բաղկացած «Հելլադայի նկարագրությունը» աշխատությունը: Ահա մի հետաքրքիր պատմություն այդ գրքից
«Մի խումբ երեխաներ՝ թե քանիսն են եղել, ոչ ոք չի հիշում, խաղալիս են եղել աստվածուհու տաճարի մոտ: Մի պարան գտնելով՝ երեխաներն այն կապել են արձանի պարանոցին և սկսել են գոռալ, թե Արտեմիսը խեղդվել է: Երբ կաֆիացիներին հայտնի է դարձել, թե երեխաներն ինչ չարություն են արել, սկսել են նրանց քարկոծել:
Երեխաներին քարկոծելու պատճառով նրանց կանանց այնպիսի հիվանդություն է պատուհասել, որ նրանք վաղաժամ են ծննդաբերել ու ծնված երեխաներն էլ մեռած են եղել։ Այդ մահերը շարունակվել են այնքան ժամանակ, մինչև որ Պիթիան պատգամախոսի միջոցով հրամայել է թաղել քարկոծումով սպանված երեխաներին և ամեն տարի զոհեր մատուցել նրանց ՝ որպես հերոսների, քանի որ նրանք անարդարացիորեն են սպանվել»:
