Լուրջ հիվանդություն ունեցող յոթ տարեկան մի աղջնակ բուժվելիս է եղել հիվանդանոցում: Նրա հայրը և մայրը ամեն օր այցելել են նրան, և աղջնակն ամեն օր նրանց տխրությունն ու տագնապն է տեսել: Նա ցանկացել է ծնողներին ցույց տալ, որ ինքը ներքուստ ուրախ է ու երջանիկ: Եվ մի օր նա թղթի վրա լայն ժպիտով մի դեմք է նկարել ու այդ նկարով ծածկել է իր դեմքը: Երբ նրա հիվանդասենյակ մտած ծնողները նկատել են այդ տարօրինակ նկարը, ուժգին փռթկացել են ու երկար ժամանակ շարունակել են ծիծաղել: Այսօր այդ աղջնակը՝ Սամիան, առողջ է ու թանկագին գանձի պես պահում է լայն ժպիտով այդ նկարը: Երբ նա նայում է նկարին, մտածում է, որ կյանքում ամենակարևորը ուրիշներին ուրախություն պարգևելն է:
