Աշխարհում չկա անպետք ոչինչ․ այն, ինչ պետք չէ ինձ, պետք է մեկ ուրիշին։ Նա, ով հիշում է այս մասին, խնամքով է վերաբերվում իրեն բաժին հասած ամեն մի բանի։ Նա ոչինչ հենց այնպես դեն չի նետում, չի թողնում որ իրերն ուղղակի դուրս գան պիտանելիության ժամկետից, ոչինչ հավերժ «անպետք» վիճակում չի պահում դարակներում։
Այսպես, իմ տանը հայտնված ուտելիքը, որը դուրս է իմ սննդակարգից, ես սիրով տալիս եմ ուրիշներին։
Այն հագուստը, կոշինկները, զարդերը, որոնք այլևս չեմ կրելու, այն ամենն, ինչի օգտագործումն ինձ այլևս հաճույք չի պատճառելու, ես տալիս եմ նրանց, ում այն պետք է։ Ես ջանքեր չեմ խնայում փնտրելու ու գտնելու համար հենց այն մարդկանց, ում պետք է այն, ինչը պետք չէ ինձ ։ Փոխարենը՝ Աստված ապահովում է, որ ինձ հասանելի լինի այն, ինչն ինձ է պետք։
Շարունակությունն այստեղ
