1917 թվականի Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից ի վեր Ռուսաստանն ու Խորհրդային Միությունն անփոփոխ հաջորդականությամբ ղեկավարել են ճաղատ ու գլխի փարթամ մազածածկույթ ունեցող անձինք: Այս զարմանալի ու անհավանական թվացող հաջորդականությունը մի քանի տասնամյակ այնքան անխաթար է մնացել, որ խորհրդային կայսրության բնակչության հատկապես սնահավատ զանգվածը համոզված է եղել, թե այն ղեկավարները, որոնք կխախտեն այս «օրինաչափությունը», անպայման վատ ղեկավարներ են, ու նրանք կա՛մ վաղաժամ կմահանան, կամ պաշտոնանկ կլինեն:
Նրանց «մարգարեական պայծառատեսությունը» որքան էլ անհավանական թվա, գրեթե 100 տոկոսով իրականացել է: Ահավասի՛կ ապացույցը.
Լենին - ճաղատ
Ստալին – ոչ ճաղատ
Մալենկով – ոչ ճաղատ (Ստալինի մահից հետո մի քանի ամիս եղել է ԽՄԿԿ Կենտկոմի քարտուղար և ԽՍՀՄ Մինիստրների սովետի նախագահ)
Խրուշչով – ճաղատ
Բրեժնև - ոչ ճաղատ
Անդրոպով – կիսաճաղատ
Չեռնենկո – ոչ ճաղատ
Գորբաչով – ճաղատ
Ելցին – ոչ ճաղատ
Պուտին – ճաղատ
Մեդվեդև - ոչ ճաղատ
Պուտին - ճաղատ
