Ուղղորդումներդ մի կողմ ձգեցի,
Վարը ինչ մնաց՝ վերստին ես եմ,
Անստույգ բան էր, եթե լքեցի․․․
Եթե լքեցի, քեզ էլ ոնց լսեմ։
Դու երկնքում ես, մի պարսեկ հեռու,
Ամպի ամոթխած ստվերն է միայն
Հովը տարածել ծաղկած թթենու
Եվ մենավորիկ ընթացքիս ունայն։
Էս ի՜նչ դատարկ է համասփյուռն, անգին․․․