Դառը մի համ կա որ չես փոխանցի
էս նշտարաձև ցավի արանքում
Մենակ մնացի
Խավոտն ու լալը առոգանել եմ
կնոջ շնչարգել փաղաքշանքում
մենակ մնացի
քանի աշխարհը գահավեժ առա
թեքատ լանջերի լույսն էլ էր բեկ-բեկ
Մի ջրվեժ առաջ գետը ցամաքել
ձուկը չէր խայտում էդ սահանքներում
երանի մահը մորու պես բուրեր
Էն ազնվամորու կամ սև հաղարջի